Człowiek należący
do Wspólnoty Kościoła
przez sakrament,
Chrztu Świętego
otrzymanego
w Imię
Trójcy Przenajświętszej
wierzy
w prawdziwość
słów Jezusa Chrystusa
w szczęście wieczne,
wierzy,
że jego wiara,
wierne zachowanie
Przykazań Bożych,
trwanie
w łasce uświęcającej,
życie
w przyjaźni z Bogiem
doprowadzi go
do nieba.
Nie tego upstrzonego
gwiazdami,
ze słońcem,
księżycem,
lub pokrytym chmurami,
ale jako spotkanie
z Bogiem,
i przez całą wieczność
z Trójcą Przenajświętszą
przebywanie.
Dopiero w niebie
zostanie zrealizowane
człowiecze pragnienie
prawdziwego,
nieprzemijającego szczęścia,
w opisie którego
słowa kuleją,
które trudno sobie
wyobrazić,
bo ani oko nie widziało,
co Bóg zgotował tym,
którzy Go miłują.
Niebo,
nie jest miejscem,
przestrzenią,
to nowy wymiar
bytowania człowieka.
Pismo święte
mówi o nim
za pomocą obrazów:
dom, mieszkanie,
niezniszczalne dziedzictwo,
skarb.
Dopiero w niebie
zostaną wyjaśnione
wszystkie nasze ziemskie
niejasności,
człowiek uświadomi sobie,
że prawdziwie istnieje
we wspólnocie z Bogiem,
uwolniony
od ziemskich tajemnic
w spotkaniu
z Bogiem Miłości.
Takie niebo
zaczyna się tutaj
na ziemi
dla każdego,
kto wchodzi
w relacje z Bogiem,
potrafi Mu zaufać,
i trwać w Chrystusie.
Im bardziej
jest Bogu wierny,
tym bardziej buduje
niebo dla siebie,
tym bardziej
zasługuje
na wieczność szczęśliwą,
na wspólnotę z Bogiem.
Bóg wszystkich
zaprasza do siebie,
do domu Ojca,
każdemu
przygotował mieszkanie,
można podjąć
to zaproszenie,
a można i zlekceważyć.
To już zależy
ode mnie, od ciebie.
Czyli jest szansa
szczęścia wiecznego
dla ciebie, dla mnie.
– – – – –