„Bo już się zbliża Zbawiciel świata
Przynosząc światło zbłąkanym w mroku,
I każdy człowiek zobaczy Słowo
Wcielone dla nas.”
                                                           Z Hymnu brewiarzowego

Blask
czwartej świecy
w wieńcu adwentowym
da swe światło
na krótko,
bo już w poniedziałek
po czwartej Niedzieli Adwentu,
a więc jutro
Wigilia
Uroczystości Narodzenia Pańskiego.
Staniemy przy stole
wsłuchani w Słowo Boże,
opis narodzenia
Bożej Dzieciny,
by potem łamiąc się
opłatkiem poświęconym
złożyć sobie życzenia.

Spożywamy
wigilijne potrawy
w pobliżu choinki
roziskrzonej
kolorowymi światełkami,
wracamy pamięcią
do przeżyć i zdarzeń
kończącego się roku,
wspominamy
tych, którzy odeszli,
a przed nami
ostatnie dni
kończącego się roku
 i wiara,
że Bóg jest w nas
i między nami.

Radosne to święta,
a powodem radości,
nasza wiara,
która łączy i zespala
nasze rodziny,
wspólnoty,
by w ten czas
być razem
choćby trzeba było
przylecieć z poza
Ojczyzny granic.

Radosne to święta,
bo pojednani z Bogiem,
w przyjaźni z Chrystusem
przeżywamy
nasze świętowanie,
z Eucharystią,
kolędowaniem,
wspólnym
świątecznym stołem,
cieszenia się sobą,
tą chwilą,
możliwością bycia
z rodziną.

Radosne to święta,
ich atmosfera podniosła,
kościoły w choinkach,
szopka betlejemska,
w niektórych i ruchoma
z postaciami historycznymi,
atrakcją dzieci
aniołek dziękujący
kiwa głową
za monetę wrzuconą
na pieluszki
dla Bożego Dziecięcia,
po ulicach,
przy domach
dekoracje świetlne,
tu i tam
słychać kolędy,
a wieczorną porą
kolędnicy przebrani
pod oknami,
drzwiami,
swym śpiewem pastorałek
na parę złotych
liczyć mogą.

Radosne to święta
bo kolejny raz w życiu
jest nam dane
być uczestnikiem
wszystkich wydarzeń
związanych
z życiem kościoła,
parafii,
pogłębiając swą wiarę
w prawdę wiary,
że Bóg
stał się człowiekiem,
by każdy z nas
po swym życiu
przekraczając próg wieczności
stanął wobec
Miłosiernego Boga,
który weźmie w swe ramiona
otoczy miłością,
to będzie
szczęśliwą wiecznością.

– – – – –

„Rodzisz się Panie,
by niebo dać ludziom,
a jako człowiek
jednym z nas się stałeś,
oświeć umysły
i serca pociągnij
więzią miłości.”
                                                                 Z Hymnu brewiarzowego.

 
– – – – – –

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *