Uroczystość Najświętszego Ciała
i Krwi Chrystusa A
J 6,51-5
„Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba.”
Wróćmy pamięcią
do Wielkiego Czwartku,
do Ostatniej Wieczerzy
Chrystusa
z Apostołami.
Tam dokonał się cud,
chleb i wino
mocą
Chrystusowych słów
stało się
Jego ciałem i krwią,
i tak pozostał Chrystus
w Eucharystii
między nami.
To pamiątka
Jego śmierci
i zadatek zmartwychwstania.
Uroczystość
Ciała i Krwi Chrystusa
przypomina nam
o trwałej obecności
Chrystusa
w Najświętszym Sakramencie
wszędzie tam,
gdzie w czasie
sprawowania Najświetszej Ofiary
wypowiadane są słowa
Chrystusa :
„To jest Ciało moje, to jest Krew moja”
przez kapłana.
Kościół powszechny
obchodzi to święto
od trzynastego wieku,
jako podziękowanie
Chrystusowi
za ten niezwykły dar.
A stało się to
dzięki temu,
że Stolica Apostolska
dała wiarę
w doznane objawienia
przez Św. Juliannę z Cornillon
w 1245 roku,
w których Chrystus żądał
ustanowienia święta
ku czci
Najświętszej Eucharystii
i sam określił jego dzień,
czwartek po święcie
Trójcy Przenajświętszej.
Pierwsza
procesja eucharystyczna
odbyła się
w 1246 roku we Francji
w Diecezji Liege,
to święto podejmowały
inne sąsiednie kraje,
w 1264 r papież Urban IV
wprowadził do Rzymu.
W Polsce
po raz pierwszy
wprowadził tę uroczystość
biskup krakowski Nankier
w 1320 roku,
a synod gnieźnieński
w 1420 roku
uznał tę uroczystość
jako obchodzoną
we wszystkich kościołach
w państwie.
Z żywą wiarą
obchodzimy to święto.
W naszej tradycji
jest radosnym dziękczynieniem
Chrystusowi
za Jego stałą obecność
pośród nas,
i pójdziemy
z Nim w procesji
drogami i ulicami,
przez nas zamieszkałych
miejscowości,
wiosek, miasteczek i miast.
Przy czterech ołtarzach
wsłuchujemy się w słowa
Ewangelii,
o wieczerniku,
o pokarmie w drodze,
o chlebie dającym życie wieczne,
znaku jedności z Bogiem
i z bliźnimi.
Procesja
w dzisiejszą uroczystość
i nasze w niej
uczestnictwo,
niech będzie
wyznaniem naszej wiary
w prawdziwość
słów Chrystusa,
że w chlebie eucharystycznym
pozostał z nami.
– – – – –