Pan zsyła na człowieka
odpowiednie dla jego wieku
zmartwienia.
Paulo Coelho
Odkąd dziecko
zaczyna
stawiać pytania
rodzice
się dowiadują
o zapoczątkowaniu
funkcji
rozumowania.
To dla nich
radość,
są świadkami
poprawnego rozwoju,
wzrastania.
Dzieciak stawia
takie pytania,
że czasem dorośli
mają kłopot
z natychmiastową
odpowiedzią,
bywa,
że muszą pomyśleć,
bo sami
nie bardzo wiedzą,
mają wątpliwość
w poprawność
swego zdania.
Wcześnie dziecko
wyczuwa
wzajemną miłość
rodziców,
ich nieporozumienia,
gorzej gdy słyszy
spory,
kłótnie,
i czymś najgorszym
dla jego wychowania
gorszący przykład
mamy, taty,
przez wypowiadane
słowa,
sposób zachowania.
Radość,
czy smutek
na twarzy dziecka,
mimo woli świadczy
o jego samopoczuciu,
ale też
o sytuacji w rodzinie,
relacji
między rodzicami.
W rodzinie,
tkwi źródło
jego zmartwień,
jaką
zastanie sytuację
w domu
gdy ze szkoły wróci,
czy rodzice
będą rozmawiać,
czy się kłócić,
czy tato
po pracy przyjdzie
trzeźwy,
czy pijany ?
Dorastającym
młodym
powodem zmartwienia,
sytuacja finansowa
rodziców,
kiedy nie mogą
być zaspokojone
ich plany,
ambicje,
marzenia,
nabywania
i posiadania
według ich upodobania,
pragnienia.
Zmartwień
nie brak
wychowującym rodzicom,
młodzi gonią
za nowoczesnością
w zachowaniu,
sposobie bycia,
w wyrażaniu
w ubieraniu się,
w wyglądzie,
a wszystko to
rozbija się
o rodziców pieniądze.
A oni martwią się
o pracę,
o jej utrzymanie,
o zarobki,
by zaspokoić
potrzeby rodziny
i wieść
godziwe życie,
stosownie
do przygotowania
w konkretnym zawodzie
i wykształcenia.
Bywa,
że zmartwienia
sięgają szczytu
z braku pracy,
i konieczności
szukania jej
poza krajem,
który po tylu latach
transformacji,
tylu obietnic
rządzących
nie licznym dorobkowiczom
stał się
eldoradem.
Prawdą jest,
że w każdym wieku człowiek
ma swoje zmartwienia,
z którymi musi się zmagać,
podejmować na co dzień
trud im zaradzenia.
– – – – –