O życiu człowieka
na planecie
ziemi,
pisze się
i napisano już
bardzo wiele.
W zależności
od światopoglądu
piszącego,
od uznawanych
wartości,
będzie to
właściwą oceną,
albo jedną z wielu
kolejnych bajek
mijającą się
z prawdą.
Człowiek religijny
dla którego
Bóg
jest najwyższą wartością,
wie
jak przeżyć
swe życie,
by nazwać go
udanym,
dojść do spotkania
ze swym Stwórcą
i cieszyć się
szczęśliwą wiecznością.
Polecam
poniższy tekst
znanego w nam
Dalajlamy
duchowego
przywódcy Buddystów
Tybetańskich,
który obserwując
współczesny świat,
pośpiech ludzi
na co dzień
nie dając sobie czasu
na chwilę
zastanowienia.
– – – – –
„Człowiek
poświęca swoje zdrowie,
by zarabiać
pieniądze.
Następnie
poświęca swoje
pieniądze,
by odzyskać zdrowie.
Oprócz tego
jest tak zaniepokojony
swoją przyszłością,
że nie cieszy się
z teraźniejszości.
W rezultacie
nie żyje
ani w teraźniejszości,
ani w przyszłości.
Żyje tak,
jakby nigdy
nie miał umrzeć,
po czym umiera
tak naprawdę
nie żyjąc.”
– – – – –
Mamy większe
domy,
mniejsze rodziny.
Więcej możliwości,
lecz mniej
czasu.
Mamy
więcej tytułów,
lecz mniej rozsądku.
Więcej wiedzy,
lecz mniej zdrowej
oceny sytuacji.
Mamy
więcej specjalistów
lecz i więcej
problemów.
Więcej leków,
lecz mniej zdrowia.
Mnożymy majątki,
okrajamy
własne wartości.
Mówimy za dużo,
kochamy za mało,
kłamiemy zbyt często.
Uczymy się
jak zarabiać na życie,
lecz nie uczymy się
jak żyć mądrze.
Mamy stabilne budowle,
lecz kruche charaktery.
Coraz szersze autostrady,
lecz coraz węższe poglądy.
Przebywamy
drogę na księżyc
i z powrotem,
lecz nie mamy odwagi
przekroczyć ulicę
i poznać nowego sąsiada.
Tworzymy coraz więcej
komputerów,
zdobywamy coraz więcej
informacji,
lecz komunikujemy się
coraz mniej.
To czas szybkiego
jedzenia,
lecz wolnego trawienia.
Wielkich mężczyzn,
małych charakterów.
Czas większej ilości pracy,
mniejszej ilości zabawy.
Większej ilości
różnych posiłków,
mniejszej ilości witamin.
Czas, kiedy mamy
mnóstwo w oknie,
a nic w pokoju.”
– – – – –
Marny
to obraz naszego
codziennego życia.
Ale zawiera
prawdę
rzucająca się
każdemu w oczy,
prawdę
nie do ukrycia.
W chwili
refleksji
nad życiem własnym
chyba Jemu,
i wszystkim innym
mówiącym,
że zagoniony
jest człowiek
nie wiedząc za czym,
przyznasz rację.
– – – – –