mysli jacka furtiana - do slow Pana

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego...

Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

Łk 24,46-53 C

„…Potem wyprowadził ich ku Betanii podniósłszy ręce pobłogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali, wielbiąc i błogosławiąc Boga.”

Przychodzi w życiu

czas rozstania,

pożegnania,

powiedzenia bliskim

żegnajcie,

pa, pa,

do widzenia,

bywajcie,

do zobaczenia.

Jednym podasz rękę,

innych uściśniesz,

najbliższych przytulisz,

pocałujesz,

ręką pomachasz

i pójdziesz.

Kiedy już odejdziesz

serce się ściśnie,

sam będziesz,

bliskich zostawisz,

a ty zostaniesz

ze łzą w oku,

ze swymi myślami,

wspomnieniami,

rachunkiem sumienia

czy to, kim

i jakim byłeś,

co chciałeś

a co zrobiłeś,

co po sobie

pozostawiłeś,

było wykonaniem zadania,

spełnieniem obowiązków,

nadziei

pokładanych w tobie.

pozostawieni to ocenią.

A ty,

na te pytania

musisz

odpowiedzieć sobie.

Trzydzieści trzy

lat życia

Chrystus miał za sobą,

trzy lata

publicznej działalności,

które dla uczniów

powołanych

były nauką

i szkołą.

Miał grono przyjaciół,

wielu wrogów.

że Synem Bożym był

wiary nie dawali,

nie pojęli.

jako Mesjasza

nie przyjęli,

Boga w nim

nie rozpoznali,

ukrzyżowali.

jednego nie przewidzieli,

że zmartwychwstanie.

w to nie uwierzą,

temu faktowi

wiary nie dadzą

i w tym przekonaniu

trwają.

Chrystus

swych uczniów

do tego przekonywał

po wielekroć razy.

im się ukazywał

i namawiał,

by dotykając go

sprawdzili.

Zanim odejdzie,

zanim będzie w niebie,

że to naprawdę On,

ich mistrz,

nauczyciel,

Mesjasz,

Syn Boży,

w którego uwierzyli

i całe swe życie

Jemu zawierzyli.

Chrystus jako miejsce

swego rozstania

z uczniami,

wybierze gościnną Betanię.

nie chciał

by niewdzięczna Jerozolima

to widziała,

bo ona chciała

się go pozbyć.

tak jak proroków zabijała,

tak Jego ukrzyżowała.

Z dala

od gwaru miejskiego,

a w ciszy

miejsca ustronnego

powie im to,

co zapowiadał.

już od was odchodzę,

idę do Ojca,

wszystkiego najlepszego.

Nikomu z nich

ręki nie podał,

nie uścisnął,

nie poklepał,

nikogo czule

nie przytulił,

nikogo nie ucałował.

Ale swą boską ręką

błogosławił,

aby dobry Bóg

to sprawił,

a to było Jego serca

najważniejszym życzeniem,

najgorętszym pragnieniem

by dzieło,

które pozostawił

dzięki nim

się rozwijało,

szukających prawdy

dosięgało.

Swój kościół

uczniom powierzył.

ich wierze,

mądrości zawierzył.

a oni by łaską z Nim

zjednoczeni,

w wierze trwali.

Poszli w świat,

Jego przepowiadali.

o Nim swym życiem

świadczyli

i wiernymi

powołaniu zostali.

Dzień swego odejścia,

powrotu do Ojca

o którym mówił

swym uczniom

i zapowiadał

nastąpił,

został uniesiony do nieba,

w n i e b o w s t ą p i ł.

- - - - -

A ja sobie myślę tak,

dobrze zrobił Pan,

choć wielką odwagę miał,

że dał dowód

swej wielkiej wiary w nas,

swe boskie dzieło

powierzył nam.

A my,

choć doświadczamy,

osobistej

ludzkiej słabości,

od świata przeciwności,

na Jego pomoc liczymy,

sił nie szczędzimy

choć nam plują w twarz,

psy na nas wieszają,

to my wierzymy

i ufamy,

że Chrystus pan nasz,

da taki pomyślny czas,

że do Boga wrócą,

w Boga uwierzą,

Boga poznają,

swego Zbawiciela pokochają.

- - - - -

A ja sobie myślę tak,

dobrze zrobił Pan,

że poszedł do nieba

i wybrał dobry czas.

Bo to,

co dziś w jego ojczyźnie

widzi każdy z nas,

wyciska tylko łzy.

i znów płakałby

nad Jerozolimą,

która swą świętość zdeptała,

sieje wokół śmierć,

nienawiścią

i wojną opanowana.

- - - - -

A ja sobie myślę tak,

dobrze zrobił Pan,

że poszedł do nieba.

nawet dobrą radę mam.

Chryste,

nie wracaj obecnie

w tamte strony.

widziałbyś ruiny,

rozwalone domy

w Nazarecie

gdzie uczyłeś się żyć,

dziś nie miałbyś

gdzie się skryć.

Już nie ma rodzin,

w których bywałeś,

przyjaciół,

których spotykałeś,

nie spotkasz już znajomych,

pomarli z czasem,

zginęli,

bo w wojnę zabrnęli.

Więc bądź sobie

Panie w niebie,

ale za to,

że to wszystko wiesz

i nad tym

co dzieje się

w twojej ojczyźnie

i w świecie,

rzewnie płaczesz też.

Nam

doświadczającym przeciwności

daj wiarę,

byśmy zawsze

mogli liczyć na Ciebie.

- - - - -

0 Comments

Posted on 19 Dec 2016 by jacek