mysli jacka furtiana - do slow Pana

24 Tydzień Zwykły - wtorek

XXIV Tydzień Zwykły - wtorek

Łk 7,11-17

„Jezus udał się do pewnego miasta, zwanego Nain; a szli z Nim Jego uczniowie i tłum wielki. Gdy zbliżył się do bramy miejskiej, właśnie wynoszono umarłego, jedynego syna matki, a ta była wdową.”

Jest takie powiedzenie

między nami:

„nieszczęścia chodzą parami.”

Tego doświadczyła,

na sobie doznała

wdowa z Ewangelii i mama.

Wcześnie owdowiała,

jej pociechą był syn

i tylko jego jedynego miała.

Sama utrzymywała dom,

syna wychowywała,

żyjąc nadzieją, że on będzie

jej podporą w przyszłości,

oparciem, pomocą

w latach starości.

Tymczasem śmierć zawitała,

w dom weszła,

syna jej zabrała.

A ona, matka w żałobnych szatach,

z bólu, smutku, płakała.

W drodze na cmentarz

kondukt żałobny Chrystus dojrzał.

Zbliżył się

matkę pocieszył:

„nie płacz”,

powiedział.

w oczy jej spojrzał,

dotknął mar,

za rękę ujął chłopca

powiedział:

„wstań”

i on wstał.

Na wszystkich

świadków wskrzeszenia

padł strach,

zrodziło się pytanie

z kim mają do czynienia?

Gdybyś znalazł się

w podobnej w sytuacji

jak Chrystus z apostołami,

na pewno byś przystanął,

może byś i kogoś zagadnął

kto to taki?

I bijąc się z myślami,

widząc tłum płaczący

chciałbyś i swoje współczucie wyrazić.

Ból ukoić, biedzie zaradzić.

Płaczącej matce,

której śmierć syna ukradła,

ból i łzy wycisnęła,

z jedynej radości życia odarła.

Miłość matczyną zagarnęła,

radość życia zgasiła,

smutek zostawiła.

Nie zrobisz tego

czego Chrystus dokonał.

Nie powiesz, wstań zmarłemu

bo, on nie wstanie.

Nie zaradzisz wszystkiemu.

ale możesz okazać serce

i to zrób, pomóż na ile cię stać.

bo wdowa samotną zostaje.

A Chrystus zapewnił,

że takim On sam nagrodę daje

i całą wieczność będzie trwać.

- - - - -

Cierpienie, smutek i ból

łzy wyciskają.

Błogosławieni,

którzy je bliźnim ocierają,

płaczą, z płaczącymi.

- - - - -

0 Comments

Posted on 03 Jan 2017 by jacek