|
23 Niedziela Zwykła A (2)
XXIII Niedziela Zwykła A (2)
Mt 18,15-20
Mt 18,15-20 – środa
XIX
„Jezus powiedział do swoich uczniów: „Gdy twój brat zgrzeszy przeciw tobie, idź i upomnij go w cztery oczy.
Jeśli cię usłucha, pozyskasz swego brata. Jeśli zaś nie usłucha, weź ze sobą
jeszcze jednego albo dwóch, żeby na słowie dwóch albo trzech świadków opierała
się cała prawda. Jeśli i tych nie usłucha, donieś Kościołowi.”
Nie zawsze słońce
świeci,
bo niebo zachmurzone.
Nie zawsze humor ci
sprzyja,
bo ból nie mija.
Nie zawsze śmieją się dzieci,
bo uczyć się im kazali.
Nie zawsze ktoś bliski
z radością cię wita,
bo uraz skrywa.
Nie zawsze wśród małżonków
miłość,
po sprzeczce się
pogniewali.
Nie zawsze w rodzinie zgoda,
bo po równo spadku nie
dostali.
Nie zawsze we wspólnocie
sami cnotliwi,
bo ludzie nie są aniołami.
Nie zawsze wśród
wierzących
wszyscy gorliwi.
Wielu. Przykazania Boże
lekko traktuje
choć w kościele ochrzczeni
zostali.
Słońca z za chmur
nie wyciągniesz.
Deszczu skinieniem ręki
nie zatrzymasz.
Humor wróci
gdy ból ustanie.
Dzieci się uśmiechną
gdy przerwę ogłoszą.
Wśród małżonków miłość
wróci
gdy sobie przebaczą.
W rodzinie zapanuje
zgoda,
gdy wolę rodziców uszanują.
Ale co zrobić we wspólnocie,
by chodzący swymi
drogami,
mógł wymaganiom
sprostać ?
Jak postępować wobec
ochrzczonego,
życie wiarą
lekceważącego ?
by nie był dla innych zgorszeniem,
a sam wierności zobowiązaniom
chciał dochować.
Posłuchaj, co Chrystus nakazuje.
A mądre to zalecenia.
Podaje sposób upominania.
Stopniuje,
bo masz z człowiekiem do
czynienia.
Musisz się odważyć upomnieć.
Najpierw w cztery oczy.
Słowa ważyć,
prawdę powiedzieć, przekonywać,
że postępowanie musi
zmienić,
zło odrzucić i się
poprawić.
Byłoby cudownie gdyby
tak się stało,
posłuchał napomnienia,
skorzystał z
braterskiej rady.
Jeżeli upomnienie nie
poskutkuje,
musisz ponowić wobec
świadków.
Dotkliwość tego
odczuje,
bo szersze grono o jego
złej woli
będzie mówić.
Spotkasz lekceważących
nawet takie upomnienie.
Nie masz wyboru, trzeba
o tym
mających pieczę o
wszystkich, powiedzieć.
I zdarza się,
że będzie musiał ze
wspólnoty,
należących do kościoła
i innych możliwych wykluczyć.
Decyzja przykra. wielu
może zasmucić.
Ratując innych zakałę
musi się wyrzucić.
- - - - -
Dla
ratowania drzewa,
chorą
gałąź odciąć trzeba.
- - - - -
Ostrożnie
występnego trzeba napominać, karać,
bo może
rogi pokazać,
zemsty
szukać, zagrażać.
- - - - -
0 Comments
Posted on 02 Jan 2017 by jacek
|
Tytuł
|