mysli jacka furtiana - do slow Pana

21 Tydzień Zwykły - poniedziałek

XXI Tydzień Zwykły - poniedziałek

Mt 23,1.13-22

„Biada wam uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, bo zamykacie królestwo niebieskie przed ludźmi. Sami nie wchodzicie i nie pozwalacie wejść tym, którzy do niego idą. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, bo obchodzicie morze i ziemię, żeby pozyskać jednego współwyznawcę. A gdy się nim stanie, czynicie go dwakroć bardziej winnym piekła niż wy sami. Biada wam, przewodnicy ślepi…”

Do kogo ta mowa? ten ostry ton,

te mocne słowa Chrystus skierował?

Do tych, którzy dumni byli z wiary

w jednego Boga,

którzy darmo ją otrzymali

pośród innych większych narodów,

jako wybrani.

Do tych, którzy zajmowali

miejsca zaszczytne

ze względu na wykształcenie,

na przynależność

do religijnych grup,

duchowych przywódców

narodu wybranego,

którzy lud nauczali,

sprawowali rząd dusz.

I Chrystus nad tym bolał, bo tylko mówili.

Dobrego przykładu sami nie dawali.

A tobie, w Chrystusa wierzącego

niech przestrogą będą te słowa,

bo łatwiej o wierze mówić

niż słuchać Boga.

Można przykazania na pamięć znać,

ale wybiórczo zachowywać.

Spacerkiem w Boże Ciało,

w procesji po ulicach przejść

niż w każdą niedzielę, każde święto

do kościoła wejść

by we mszy świętej uczestniczyć z wiarą.

Łatwiej ulegając więcej modzie,

niż potrzebie serca

na piersi z krzyżykiem,

medalikiem się afiszować

niż zachować co Bóg nakazał,

czego wymaga, czego żąda.

By wiara, którą wyznajesz

szczęście ci dała, o którym śnisz,

marzyć nie przestajesz.

Wymaga to od ciebie

wobec Boga szczerości uczciwości

i serdecznej modlitwy, prośby o pomoc.

Byś zawsze był czujny, ostrożny,

świadom słabości i doznał

Bożego wsparcia w chwilach trudnych,

gdy w duszy twej noc.

I niech twe serce swe pragnienie

w pokornej modlitwie wykrzyczy,

by zawsze Bogu być wiernym

ufając, że Miłosierny Bóg,

kochający i dobry Ojciec

tę modlitwę usłyszy.

Panie, uchroń mnie

czczącego Twe imię,

człowieka wierzącego,

we Mszy świętej uczestniczącego,

przyjmującego Ciebie

w Komunii Świętej

Twego słowa słuchającego,

od wiedzy udawanej,

uprzejmości wyrafinowanej,

grzeczności wyszukanej,

obyczajności pozorowanej,

pobożności fałszywej,

posługi leniwej,

znajomości niegodziwej,

mowy kłamliwej.

Wspomagaj mnie

bym zawsze był przykładem,

wzorem,

a nie karykaturą

duchowym potworem.

Bym był

oparciem wszystkim,

a nie dla drugich pośmiewiskiem.

Bym doznając

ludzkiej życzliwości

pamiętał

o potrzebujących,

o dobroczynności.

Bym sam

mając dość chleba

dzielił go z głodnymi.

Bym nigdy

nie był okazją do złego

powodem zgorszenia.

By mi nigdy

fałszu, zakłamania,

nie wytykano,

palcem na mnie

wskazywano,

obłudnym nazwano.

Byś ty Boże nie musiał

mnie się wstydzić,

ludzie mną gorszyć,

śmiać się, drwić i szydzić.

Dopomóż mi, bym w wierze

wzrastał

jako łaski mi danej,

przez rodziców przekazanej,

bym żyjąc

pośród innych ochrzczonych

w twoim Kościele

dzięki łasce powołania,

Twa łaska wiary

nie była zmarnowana i daremną,

Bezużyteczną,

się nie okazała.

- - - - -

Każde powołanie

niszczy obłuda,

fałsz i zakłamanie.

- - - - -

0 Comments

Posted on 01 Jan 2017 by jacek