| Aktualności |
|---|
| Ewangelia |
|---|
| Rok A |
| Rok B |
| Rok C |
| Ewangelia aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy rok A |
| Aforyzmy rok B |
| Aforyzmy rok C |
|
Ewangeliczne sentencje
|
|---|
Uroczystości |
|---|
Święta |
|---|
Święci |
|---|
Fraszki |
|---|
| Aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy religijne |
| Aforyzmy z życia |
| Wiersze |
|---|
| Wiersze religijne |
| Wiersze z życia |
To i owo |
|---|
32 Niedziela Zwykła B i dni po...
XXXII Niedziela
Zwykła B
Mk 12,38-44
„Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się…”
Z podziwem patrzysz
na monumentalne kościoły
na ich wystrój,
staranne utrzymanie.
Oczy cieszy lud w nich zgromadzony
wielbiący Boga,
wierzący szczerze.
Sam uczestnicząc
w niedzielnej Mszy
świętej to śpiewasz,
to modlisz się wespół z
innymi
i jeszcze dociera do
ciebie dźwięk
na tacę rzucanych monet,
twojej i innych.
W zdumienie cię
wprawia,
że te skromne ofiary
mogą wystarczyć
i wszystkie koszta
związane z
funkcjonowaniem kościoła pokryć.
Możesz nie wiedzieć
prawdy
dotyczącej ofiarności
wierzących.
Jest ona podobna do
tej,
jaką Chrystus zauważył u
wchodzących
do świątyni jerozolimskiej.
„Potem
usiadł naprzeciw skarbony
i
przypatrywał się, jak tłum wrzucał pieniądze.
Wielu
bogatych wrzucało wiele.
Przyszła
też jedna uboga wdowa
i
wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz.”
I trzeba ci już tylko
uwierzyć,
że ci ubodzy dają
najwięcej
na potrzeby kościoła.
- - - - -
Poniedziałek XXXII Tydzień Zwykły Łk 17,1-6 „Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia.” Głośno o wychowaniu w domu rodzinnym, w szkole. Bo przy zaniedbaniu wyrażanie ucho kłuje, a postępowanie oko kole. I kiedy dom, szkoła załóżmy działają poprawnie, to jeszcze fakt zgorszenia może zepsuć wszystko, co było strzeżone starannie. Uczenie kogoś zła, dawanie złego przykładu, stręczenie okazji, ośmieszanie zasad moralnych osłabia wolę człowieka w dobru nieutwierdzonego, o niewypracowanym charakterze, w postanowieniach niestałego. Chrystus ma świadomość zagrożenia. „Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą. Byłoby lepiej dla niego gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze.” Więc kara surowa i wieczna. Bo to „morze”, to piekło.
- - - - -
Wtorek XXXII Tydzień Zwykły Łk 17,7-10 „Słudzy nieużyteczni jesteśmy…” W środowisku ludzi wierzących wyrażenie „służba” nie wnosi skojarzenia negatywnego. W przeciwieństwie do ludzi spoza ich kręgu, którzy usługiwanie komuś uważają za coś poniżającego. Ludzie z kościołem związani używają tego określenia wobec pełniących różne funkcje i na mocy święceń powołani są do służenia ludowi Bożemu. Tak doświadczasz posługi duszpasterskiej. sakramentalnej i dzięki temu posługiwaniu zacieśniasz więź z Bogiem. Tak widział Chrystus pracę swych apostołów. Tak kościół ma funkcjonować, a wszyscy przez chrzest należący do niego muszą w sobie pielęgnować wolę służenia drugim by sprostać wymaganiom życia chrześcijańskiego. Świadomi spełnionego obowiązku, wykonanego zadania będą mogli się radować i powiedzieć o sobie: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać.”
- - - - -
Środa XXXII Tydzień Zwykły Łk 17,11-19 „Gdzie jest dziewięciu.” Czynisz dobro z miłosierdzia, z poczucia chrześcijańskiej solidarności z potrzebującymi zgodnie z przykazaniem miłości. A więc, nie po to, by ci dziękowano, dawano dowody wdzięczności. Ale też wiesz, że za wyświadczone dobro choćby słowo się przydało, bo inaczej serce zakłuje, jakoś to odczuje. Chrystusowi zmierzającemu do Jerozolimy stanęło na drodze dziesięciu trędowatych wołając: „Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami.” Na ich widok rzekł do nich: „Idźcie pokażcie się kapłanom.” A gdy szli zostali oczyszczeni.” Wtedy jeden z nich wrócił, upadł do nóg Chrystusowi i donośnym głosem chwaląc Boga dziękował. Chrystus widząc jego wdzięczność okaże zdziwienie: „Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu?” Umiesz Boga błagać ze łzami i prosić na klęczkach. A czy o podziękowaniu pamiętasz?
- - - - -
Czwartek XXXII Tydzień Zwykły Łk 17,20-25 „Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie.” Wytrwale modlił się naród wybrany o przyjście Mesjasza i był przekonany, kiedy On przyjdzie nastanie królestwo Boże czyli czasy, kiedy wrogowie wyrzuceni, a naród uciemiężony od okupacji rzymskiej uwolniony sam będzie stanowił o sobie. Takie postrzeganie Mesjasza było błędne. Już samo kojarzenie Jego osoby z potęgą polityczną było wielkim nieporozumieniem. „Zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im; „Królestwo Boże przyjdzie niedostrzegalnie. „Oto bowiem królestwo Boże jest pośród was.” I błąd kolejny w tym, że Jezusa postrzegali jako nauczyciela z Nazaretu dalecy od uwierzenia mimo wielu znaków i cudów, że jest Synem Bożym. Wiara w Chrystusa sprawia, że w tobie jest królestwo Boże. Pielęgnuj ją, a w zbawieniu ci pomoże.
- - - - -
Piątek XXXII Tydzień Zwykły ŁK 17,26-37 „… tak będzie również za dni Syna Człowieczego.” Pytali Chrystusa faryzeusze, uczeni w Piśmie, uczniowie, o przyjście królestwa Bożego rozumiejąc zgodnie z nauczaniem, że będzie powtórnym przyjściem Mesjasza, dniem Syna Człowieczego, końca świata, a zapoczątkowaniem wieczności. Chrystus nie zaspokoi w pełni ich ciekawości, nie odpowie ani gdzie, ani kiedy. Mówiąc o tym dniu podkreśli jedno: przyjdzie niespodziewanie. Dla zobrazowania jak to nastąpi odwołuje się do zdarzeń, które znają z Pisma Świętego. Do potopu, Noego, Sodomy i Gomory, Lota. W tych znanych im opisach powtarza się niezmiennie nagłość zdarzenia, zaskoczenie. Kolejnym ważnym elementem, że tylko ludzie dobrzy wyszli cało, zostali ocaleni. Tak Dzień Pański przyjdzie niespodziewanie. Zastanie ludzi przy różnych czynnościach. Ocaleniem im będzie ich wiara i życie prawe.
- - - - -
Sobota XXXII Tydzień Zwykły Łk 18,1-8 „Powiedział…że powinni zawsze się modlić…” Kto swą wiarę wyznaje Bogu, zapewnia o miłości nie skąpi czasu na spotkanie z Nim w ciszy, w samotności na serdecznej rozmowie ze swym Ojcem Kochającym w czasie modlitwy. Nią Boga uwielbia, za łaski dziękuje, za niewierności przeprasza i dużo zawsze prosi bo wiele potrzebuje odnośnie duszy i ciała. Jedne pragnienia ma święte, drugie dotknięte słabością, a wola niestała. Chrystus chciał modlitwy skuteczność ukazać: „Powiedział im też przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać.” Mówi o potrzebie modlitwy i najważniejszej w niej wytrwałości. To oznacza, że nie można się zniechęcać czy zrażać brakiem natychmiastowej ingerencji Boga w ludzkie sprawy. Odezwie się i Bóg, jeżeli jak w Ewangelicznej przypowieści proszący będzie wytrwały. - - - - -
- - - - -
Poniedziałek XXXII Tydzień Zwykły Łk 17,1-6 „Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia.” Głośno o wychowaniu w domu rodzinnym, w szkole. Bo przy zaniedbaniu wyrażanie ucho kłuje, a postępowanie oko kole. I kiedy dom, szkoła załóżmy działają poprawnie, to jeszcze fakt zgorszenia może zepsuć wszystko, co było strzeżone starannie. Uczenie kogoś zła, dawanie złego przykładu, stręczenie okazji, ośmieszanie zasad moralnych osłabia wolę człowieka w dobru nieutwierdzonego, o niewypracowanym charakterze, w postanowieniach niestałego. Chrystus ma świadomość zagrożenia. „Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia; lecz biada temu, przez którego przychodzą. Byłoby lepiej dla niego gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi i wrzucono go w morze.” Więc kara surowa i wieczna. Bo to „morze”, to piekło.
- - - - -
Wtorek XXXII Tydzień Zwykły Łk 17,7-10 „Słudzy nieużyteczni jesteśmy…” W środowisku ludzi wierzących wyrażenie „służba” nie wnosi skojarzenia negatywnego. W przeciwieństwie do ludzi spoza ich kręgu, którzy usługiwanie komuś uważają za coś poniżającego. Ludzie z kościołem związani używają tego określenia wobec pełniących różne funkcje i na mocy święceń powołani są do służenia ludowi Bożemu. Tak doświadczasz posługi duszpasterskiej. sakramentalnej i dzięki temu posługiwaniu zacieśniasz więź z Bogiem. Tak widział Chrystus pracę swych apostołów. Tak kościół ma funkcjonować, a wszyscy przez chrzest należący do niego muszą w sobie pielęgnować wolę służenia drugim by sprostać wymaganiom życia chrześcijańskiego. Świadomi spełnionego obowiązku, wykonanego zadania będą mogli się radować i powiedzieć o sobie: „Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać.”
- - - - -
Środa XXXII Tydzień Zwykły Łk 17,11-19 „Gdzie jest dziewięciu.” Czynisz dobro z miłosierdzia, z poczucia chrześcijańskiej solidarności z potrzebującymi zgodnie z przykazaniem miłości. A więc, nie po to, by ci dziękowano, dawano dowody wdzięczności. Ale też wiesz, że za wyświadczone dobro choćby słowo się przydało, bo inaczej serce zakłuje, jakoś to odczuje. Chrystusowi zmierzającemu do Jerozolimy stanęło na drodze dziesięciu trędowatych wołając: „Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami.” Na ich widok rzekł do nich: „Idźcie pokażcie się kapłanom.” A gdy szli zostali oczyszczeni.” Wtedy jeden z nich wrócił, upadł do nóg Chrystusowi i donośnym głosem chwaląc Boga dziękował. Chrystus widząc jego wdzięczność okaże zdziwienie: „Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu?” Umiesz Boga błagać ze łzami i prosić na klęczkach. A czy o podziękowaniu pamiętasz?
- - - - -
Czwartek XXXII Tydzień Zwykły Łk 17,20-25 „Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie.” Wytrwale modlił się naród wybrany o przyjście Mesjasza i był przekonany, kiedy On przyjdzie nastanie królestwo Boże czyli czasy, kiedy wrogowie wyrzuceni, a naród uciemiężony od okupacji rzymskiej uwolniony sam będzie stanowił o sobie. Takie postrzeganie Mesjasza było błędne. Już samo kojarzenie Jego osoby z potęgą polityczną było wielkim nieporozumieniem. „Zapytany przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im; „Królestwo Boże przyjdzie niedostrzegalnie. „Oto bowiem królestwo Boże jest pośród was.” I błąd kolejny w tym, że Jezusa postrzegali jako nauczyciela z Nazaretu dalecy od uwierzenia mimo wielu znaków i cudów, że jest Synem Bożym. Wiara w Chrystusa sprawia, że w tobie jest królestwo Boże. Pielęgnuj ją, a w zbawieniu ci pomoże.
- - - - -
Piątek XXXII Tydzień Zwykły ŁK 17,26-37 „… tak będzie również za dni Syna Człowieczego.” Pytali Chrystusa faryzeusze, uczeni w Piśmie, uczniowie, o przyjście królestwa Bożego rozumiejąc zgodnie z nauczaniem, że będzie powtórnym przyjściem Mesjasza, dniem Syna Człowieczego, końca świata, a zapoczątkowaniem wieczności. Chrystus nie zaspokoi w pełni ich ciekawości, nie odpowie ani gdzie, ani kiedy. Mówiąc o tym dniu podkreśli jedno: przyjdzie niespodziewanie. Dla zobrazowania jak to nastąpi odwołuje się do zdarzeń, które znają z Pisma Świętego. Do potopu, Noego, Sodomy i Gomory, Lota. W tych znanych im opisach powtarza się niezmiennie nagłość zdarzenia, zaskoczenie. Kolejnym ważnym elementem, że tylko ludzie dobrzy wyszli cało, zostali ocaleni. Tak Dzień Pański przyjdzie niespodziewanie. Zastanie ludzi przy różnych czynnościach. Ocaleniem im będzie ich wiara i życie prawe.
- - - - -
Sobota XXXII Tydzień Zwykły Łk 18,1-8 „Powiedział…że powinni zawsze się modlić…” Kto swą wiarę wyznaje Bogu, zapewnia o miłości nie skąpi czasu na spotkanie z Nim w ciszy, w samotności na serdecznej rozmowie ze swym Ojcem Kochającym w czasie modlitwy. Nią Boga uwielbia, za łaski dziękuje, za niewierności przeprasza i dużo zawsze prosi bo wiele potrzebuje odnośnie duszy i ciała. Jedne pragnienia ma święte, drugie dotknięte słabością, a wola niestała. Chrystus chciał modlitwy skuteczność ukazać: „Powiedział im też przypowieść o tym, że zawsze powinni się modlić i nie ustawać.” Mówi o potrzebie modlitwy i najważniejszej w niej wytrwałości. To oznacza, że nie można się zniechęcać czy zrażać brakiem natychmiastowej ingerencji Boga w ludzkie sprawy. Odezwie się i Bóg, jeżeli jak w Ewangelicznej przypowieści proszący będzie wytrwały. - - - - -
0 Comments
Posted on 13 Dec 2016 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
| Strona główna |
| Dodaj do ulubionych |
| KONTAKT |
| Ilość odwiedzin: 965941 |
| Ilość osób online: 6 |
| Logowanie |
| BLOG |