| Aktualności |
|---|
| Ewangelia |
|---|
| Rok A |
| Rok B |
| Rok C |
| Ewangelia aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy rok A |
| Aforyzmy rok B |
| Aforyzmy rok C |
|
Ewangeliczne sentencje
|
|---|
Uroczystości |
|---|
Święta |
|---|
Święci |
|---|
Fraszki |
|---|
| Aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy religijne |
| Aforyzmy z życia |
| Wiersze |
|---|
| Wiersze religijne |
| Wiersze z życia |
To i owo |
|---|
31 Niedziela Zwykła B i dni po...
XXXI Niedziela Zwykła
B
Mk 12,28b-34
„Niedaleko jesteś od królestwa Bożego.”
Człowieka wierzącego
poznaje się po
wierności Przykazaniom Bożym
z pierwszym
najważniejszym,
miłości Boga i
bliźniego.
Bo na nim jak na
fundamencie
opiera swe życie
chrześcijańskie
wyznając swą miłość ku
Stwórcy,
a wobec potrzebującego
potwierdza ją
miłosierdziem.
Z tak rozumianą wiarą
apostołowie poszli w
świat
głosząc o roli zbawczej
Chrystusa.
Przekonywali
świadectwem swego życia
i męczeństwem.
Wielu porwali za sobą,
którzy umysłem i sercem
skierowani ku Bogu,
a dla potrzebujących
mają otwarte ręce,
a wszędzie tam,
gdzie człowiek cierpi
śpieszą z pomocą.
Z takiej postawy
Chrystus się cieszy.
Jest potwierdzeniem
przeżywanej wiary.
O takiej Kościół
naucza,
do takiej zachęca i sam
przykład daje.
Będąc cząstką Kościoła
Chrystusowego
a włączasz się w jego
życie,
to zapewne i do Ciebie
by Chrystus powiedział:
„Niedaleko
jesteś od królestwa Bożego.”
- - - - -
Poniedziałek XXXI Tydzień Zwykły Łk 14,12-14 „Kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich…” Jeżeli jesteś zaproszony przez znajomych na przyjęcie z okazji jakiejś uroczystości to pomyśl, czy potem w dowód wdzięczności nie zapraszasz ich do siebie? Jeżeli tak postępujesz, to kierujesz się względem ludzkim. Obcym wierze, religijności. Chrystus przyjął zaproszenie przywódcy faryzeuszów by w dzień szabatu spożyć posiłek w jego domu. Przypatrywał się starannie przybywającym. Obserwował powitania, gesty życzliwości, zajmowane miejsca u stołu i doszedł do wniosku, że wszyscy z tych samych kręgów, znani z zamożności. To było powodem Jego słów skierowanych do gospodarza w przypowieści: „Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół… ani zamożnych sąsiadów…zaproś ubogich.” Poleca zaprosić niemających możliwości odwzajemnienia. Takiemu Chrystus obiecuje odpłatę po przekroczeniu progu wieczności.
- - - - -
Wtorek XXXI Tydzień Zwykły Łk 14,15-24 „Szczęśliwy, kto będzie ucztował w Królestwie Bożym.” Wzajemne zapraszanie siebie na biesiadowanie jest wyrazem więzi między ludźmi. Tak było dawniej, jest i pozostanie. Z zaproszenia i Chrystus korzystał, a motywy i doznania towarzyszące ucztowaniu wykorzystał by przekazać prawdę dotyczącą tak życia ludzkiego, jak i człowiekowi proponowanego zbawienia. Chrystus na słowa uczestniczącego w przyjęciu: „Szczęśliwy ten, kto będzie ucztował w Królestwie Bożym”, jako zapłacie za zaproszenie ludzi bez możliwości odwzajemnienia zareagował następną przypowieścią, o przygotowanej uczcie i wielu zaproszonych, którzy jednak odmówili przybycia, bo zajętych swym ożenkiem, pracą, rodziną. Wywołało to gniew gospodarza i wysłanie sług by wprowadzili ubogich, ułomnych, niewidomych i chromych tak, aby dom był zapełniony. Tym zapraszającym jest Bóg. Stwórca dając życie pragnie by człowiek przez małżeństwo, rodzinę, pracę wysługiwał sobie wieczność podejmując codziennego życia trud. ziemię mając pod stopami pamiętał o swym zaproszeniu na ucztę.
- - - - -
Środa XXXI Tydzień Zwykły Łk 14,25-33 „…kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada…” Spotykasz ludzi Bogu poświęconych. Kapłanów duszpasterzy, zakonników, siostry zakonne. Przypatrujesz się ich pracy i ich życiu i wiesz o nich przynajmniej to jedno, że w celibacie, w dziewictwie postanowili żyć dozgonnie. Wiesz jeszcze i to, by pójść tą drogą, oddać swe życie na służbę drugim i poświęcić się Bogu zostawili wszystko. Rodziców, siostry, braci, bliskich sercu przyjaciół. Jeżeli ten ich krok jest dla ciebie zagadką to pomyśl chwilkę nad słowami Chrystusa, które dziś w twe ucho wpadną: „Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, nie może być moim uczniem.” Zapewne powiesz dużo tego. W tym tkwi tajemnica powołania. Powołany w nim widzi drogę do uświęcenia osobistego. Żyjąc pośród innych do niego im pomaga.
- - - - -
Czwartek XXXI Tydzień Zwykły Łk 15,1-10 „Cieszcie się ze mną bo znalazłem owcę…” Docierają do uszu wieści o ludziach zaginionych. O pomoc się prosi. Podaje się zdjęcie, rysopis zapewniając o wdzięczności. Chrystus uczy nas przypowieścią o zgubionej drachmie, zaginionej owcy, o jeszcze innym zagubieniu człowieka z braku wierności Przykazaniom Bożym przez lekceważenie zasad moralności. Zaprzestanie kontaktu z Bogiem w sakramentach i modlitwie stając się winnym swego zejścia na manowce. Szukającym jest Chrystus. Kocha człowieka pomimo grzeszności. Otacza go troską w dowód miłości. Przesłaniem tej przypowieści jest prawda o Bogu kochającym, przebaczającym i szukającym grzesznika. Jak pasterzowi radość sprawia znalezienie owcy zagubionej, tak Boga cieszy człowieka żal i szczere nawrócenie.
- - - - -
Piątek XXXI Tydzień Zwykły Łk 16,1-8 „Pan pochwalił nieuczciwego rządcę…” Czy nie tak się dzieje? w ludzkiej społeczności, że dochodzący do władzy, stanowiska, urzędu od razu wzbudza podejrzenie co do swojej uczciwości. Znajdą się szperacze, ludzie podejrzliwi, rozczarowani, że tego miejsca nie dostali. Puszczą plotki, oskarżenia, aż do interwencji zmuszą zwierzchnią władzę. O takim dzierżawcy Chrystus mówi w przypowieści. Oskarżony o trwonienie majątku swego pana wobec decyzji usunięcia go z urzędu nie traci głowy. Wszystkim swoim dłużnikom zmniejsza dług nawet o połowę. Za tę czynność „Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił.” Bo stanowiska pozbawiony może liczyć na wdzięczność, którym dług był zmniejszony. Wymowny jest morał tej przypowieści. Roztropności wymaga życie w trudzie i pracy. Trzeba myśleć o przyszłości. O zbawieniu. O wieczności.
- - - - -
Sobota XXXI Tydzień Zwykły Łk 16,9-15 „Nie możecie służyć Bogu i mamonie.” Ważne w życiu są dobra materialne. Musisz o nie zabiegać, ale nie mogą tak cię wciągnąć i tyle czasu zabierać byś zapomniał o swym przeznaczeniu i zaniechał środków służących zbawieniu. Chrystus powie: „Nie możecie służyć Bogu i mamonie.” Jedno z drugim nie do pogodzenia. Bo tak Bóg jak i mamona roszczą sobie prawo do całego człowieka. Służąc mamonie stajesz się niewolnikiem pieniądza, żądnym bogactwa. Myślisz o zyskach, procentach. Mamona na bożka wyrasta, a Bóg rości sobie prawo do ciebie. Chce być kochany całym sercem, całą duszą, całym umysłem i całą mocą byś mógł cieszyć się niebem. Chrystus bogactwo odziera z blasku i szczęścia, bo zbytnia troska o nie niesie ryzyko zbawienia. - - - - -
- - - - -
Poniedziałek XXXI Tydzień Zwykły Łk 14,12-14 „Kiedy urządzasz przyjęcie, zaproś ubogich…” Jeżeli jesteś zaproszony przez znajomych na przyjęcie z okazji jakiejś uroczystości to pomyśl, czy potem w dowód wdzięczności nie zapraszasz ich do siebie? Jeżeli tak postępujesz, to kierujesz się względem ludzkim. Obcym wierze, religijności. Chrystus przyjął zaproszenie przywódcy faryzeuszów by w dzień szabatu spożyć posiłek w jego domu. Przypatrywał się starannie przybywającym. Obserwował powitania, gesty życzliwości, zajmowane miejsca u stołu i doszedł do wniosku, że wszyscy z tych samych kręgów, znani z zamożności. To było powodem Jego słów skierowanych do gospodarza w przypowieści: „Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół… ani zamożnych sąsiadów…zaproś ubogich.” Poleca zaprosić niemających możliwości odwzajemnienia. Takiemu Chrystus obiecuje odpłatę po przekroczeniu progu wieczności.
- - - - -
Wtorek XXXI Tydzień Zwykły Łk 14,15-24 „Szczęśliwy, kto będzie ucztował w Królestwie Bożym.” Wzajemne zapraszanie siebie na biesiadowanie jest wyrazem więzi między ludźmi. Tak było dawniej, jest i pozostanie. Z zaproszenia i Chrystus korzystał, a motywy i doznania towarzyszące ucztowaniu wykorzystał by przekazać prawdę dotyczącą tak życia ludzkiego, jak i człowiekowi proponowanego zbawienia. Chrystus na słowa uczestniczącego w przyjęciu: „Szczęśliwy ten, kto będzie ucztował w Królestwie Bożym”, jako zapłacie za zaproszenie ludzi bez możliwości odwzajemnienia zareagował następną przypowieścią, o przygotowanej uczcie i wielu zaproszonych, którzy jednak odmówili przybycia, bo zajętych swym ożenkiem, pracą, rodziną. Wywołało to gniew gospodarza i wysłanie sług by wprowadzili ubogich, ułomnych, niewidomych i chromych tak, aby dom był zapełniony. Tym zapraszającym jest Bóg. Stwórca dając życie pragnie by człowiek przez małżeństwo, rodzinę, pracę wysługiwał sobie wieczność podejmując codziennego życia trud. ziemię mając pod stopami pamiętał o swym zaproszeniu na ucztę.
- - - - -
Środa XXXI Tydzień Zwykły Łk 14,25-33 „…kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada…” Spotykasz ludzi Bogu poświęconych. Kapłanów duszpasterzy, zakonników, siostry zakonne. Przypatrujesz się ich pracy i ich życiu i wiesz o nich przynajmniej to jedno, że w celibacie, w dziewictwie postanowili żyć dozgonnie. Wiesz jeszcze i to, by pójść tą drogą, oddać swe życie na służbę drugim i poświęcić się Bogu zostawili wszystko. Rodziców, siostry, braci, bliskich sercu przyjaciół. Jeżeli ten ich krok jest dla ciebie zagadką to pomyśl chwilkę nad słowami Chrystusa, które dziś w twe ucho wpadną: „Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, nie może być moim uczniem.” Zapewne powiesz dużo tego. W tym tkwi tajemnica powołania. Powołany w nim widzi drogę do uświęcenia osobistego. Żyjąc pośród innych do niego im pomaga.
- - - - -
Czwartek XXXI Tydzień Zwykły Łk 15,1-10 „Cieszcie się ze mną bo znalazłem owcę…” Docierają do uszu wieści o ludziach zaginionych. O pomoc się prosi. Podaje się zdjęcie, rysopis zapewniając o wdzięczności. Chrystus uczy nas przypowieścią o zgubionej drachmie, zaginionej owcy, o jeszcze innym zagubieniu człowieka z braku wierności Przykazaniom Bożym przez lekceważenie zasad moralności. Zaprzestanie kontaktu z Bogiem w sakramentach i modlitwie stając się winnym swego zejścia na manowce. Szukającym jest Chrystus. Kocha człowieka pomimo grzeszności. Otacza go troską w dowód miłości. Przesłaniem tej przypowieści jest prawda o Bogu kochającym, przebaczającym i szukającym grzesznika. Jak pasterzowi radość sprawia znalezienie owcy zagubionej, tak Boga cieszy człowieka żal i szczere nawrócenie.
- - - - -
Piątek XXXI Tydzień Zwykły Łk 16,1-8 „Pan pochwalił nieuczciwego rządcę…” Czy nie tak się dzieje? w ludzkiej społeczności, że dochodzący do władzy, stanowiska, urzędu od razu wzbudza podejrzenie co do swojej uczciwości. Znajdą się szperacze, ludzie podejrzliwi, rozczarowani, że tego miejsca nie dostali. Puszczą plotki, oskarżenia, aż do interwencji zmuszą zwierzchnią władzę. O takim dzierżawcy Chrystus mówi w przypowieści. Oskarżony o trwonienie majątku swego pana wobec decyzji usunięcia go z urzędu nie traci głowy. Wszystkim swoim dłużnikom zmniejsza dług nawet o połowę. Za tę czynność „Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił.” Bo stanowiska pozbawiony może liczyć na wdzięczność, którym dług był zmniejszony. Wymowny jest morał tej przypowieści. Roztropności wymaga życie w trudzie i pracy. Trzeba myśleć o przyszłości. O zbawieniu. O wieczności.
- - - - -
Sobota XXXI Tydzień Zwykły Łk 16,9-15 „Nie możecie służyć Bogu i mamonie.” Ważne w życiu są dobra materialne. Musisz o nie zabiegać, ale nie mogą tak cię wciągnąć i tyle czasu zabierać byś zapomniał o swym przeznaczeniu i zaniechał środków służących zbawieniu. Chrystus powie: „Nie możecie służyć Bogu i mamonie.” Jedno z drugim nie do pogodzenia. Bo tak Bóg jak i mamona roszczą sobie prawo do całego człowieka. Służąc mamonie stajesz się niewolnikiem pieniądza, żądnym bogactwa. Myślisz o zyskach, procentach. Mamona na bożka wyrasta, a Bóg rości sobie prawo do ciebie. Chce być kochany całym sercem, całą duszą, całym umysłem i całą mocą byś mógł cieszyć się niebem. Chrystus bogactwo odziera z blasku i szczęścia, bo zbytnia troska o nie niesie ryzyko zbawienia. - - - - -
0 Comments
Posted on 13 Dec 2016 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
| Strona główna |
| Dodaj do ulubionych |
| KONTAKT |
| Ilość odwiedzin: 965917 |
| Ilość osób online: 8 |
| Logowanie |
| BLOG |