| Aktualności |
|---|
| Ewangelia |
|---|
| Rok A |
| Rok B |
| Rok C |
| Ewangelia aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy rok A |
| Aforyzmy rok B |
| Aforyzmy rok C |
|
Ewangeliczne sentencje
|
|---|
Uroczystości |
|---|
Święta |
|---|
Święci |
|---|
Fraszki |
|---|
| Aforyzmy |
|---|
| Aforyzmy religijne |
| Aforyzmy z życia |
| Wiersze |
|---|
| Wiersze religijne |
| Wiersze z życia |
To i owo |
|---|
30 Niedziela Zwykła B i dni po...
XXX Niedziela Zwykła
B
Mk 10,46-52
„Idź, twoja wiara cię uzdrowiła.”
Dotkliwym kalectwem
człowieka
jest niemożliwość widzenia
nikogo i niczego,
nawet osób najbliższych
ze swego otoczenia.
Uszy muszą wystarczyć
jako narzędzia
rozpoznania kogoś po
głosie,
jego brzmieniu,
i ręce,
które dotykając
utworzą obraz
przedmiotu.
Tak wyczulony słuch
miał niewidomy
żebrak Bartymeusz
siedzący przy drodze.
„Ten
słysząc, że to jest Jezus zaczął wołać:
„Synu
Dawida, ulituj się nade mną.”
Chrystus usłyszał.
Do siebie przywołał i
zapytał:
„Co chcesz, abym ci uczynił?”
Z wiarą w sercu głośno
prosił
o uzdrowienie z
kalectwa,
które jak piętno na
sobie nosił.
Chrystus prośbę
spełnił.
Widział jego kalectwo i
cierpienie,
ale dojrzał w nim wiarę
tak wielką,
że do uczynienia cudu skłoniła
i ku jego radości
powiedział:
„Idź,
twoja wiara cię uzdrowiła.”
- - - - -
Poniedziałek XXX Tydzień Zwykły Łk 13,10-17 „Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy.” Trudno w słowach wyrazić szczęście chorego, który jakby przypadkiem został uzdrowiony, przyzwyczajony przez lata do dolegliwości i cierpienia swego. Doznała tego na sobie kobieta chorobą nisko pochylona, bez możliwości wyprostowania. Była w synagodze. Wpatrzona w nauczającego Chrystusa dobrze usłyszała Jego słowa ją do siebie przywołujące. I te dla niej najszczęśliwsze, uzdrawiające: „Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy.” „Włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga.” Oburzyło to przełożonego synagogi, że w dzień szabatu chorą kobietę uzdrowił. Otrzymał zawstydzająca nauczkę, że w dzień szabatu też odwiązuje osła od żłobu by go napoić. I zapytał: czy nie należało mimo dnia świętego tej kobiety od jej cierpienia uwolnić? Na ich twarzach wstyd można było dojrzeć.
- - - - -
Wtorek XXX Tydzień Zwykły Łk 13,18-21 „…podobne jest do ziarnka gorczycy…” Jesień. Drzewa większe i małe, młode i stare cieszą oczy swymi liśćmi, ich bajecznymi kolorami. By w niedługim czasie zrzucić je wszystkie i pozostać w nadchodzącą zimę gołe ukazując ich pnie chronione korą, masywne i okazałe. Podziwiasz ich wielkość, wysokość, objętość, aż trudno przychodzi uwierzyć, że małe nasionko ludzką ręką w ziemię wsadzone, przyniesione wiatrem, przez ptaszka zrzucone było jego początkiem. Tak samo powinno rosnąć ziarenko wiary w twą duszę wrzucone na Chrzcie Świętym. By od wiary w Boga przez pomnażanie Jego łaski w Sakramentach Świętych zaowocowało życiem prawym, wiernością Bożym Przykazaniom. Wtedy ucieszysz swym przykładem współwierzących ukazując, co współpraca z łaską Bożą może dokonać.
- - - - -
Środa XXX Tydzień Zwykły Łk 13,22-30 „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi…” Ktokolwiek powie, że jest wierzącym to przyzna, że Bóg ukazując zbawienie jako cel ostateczny i dając środki by je osiągnąć jest wymagający. Po wielekroć razy potwierdza to Chrystus mówiący do ludzi marzących o niebie. Mówi o wzięciu krzyża, o zaparciu się siebie, o drodze wąskiej i stromej. A dziś Chrystus powie „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi” w odpowiedzi na zapytanie, „…czy tylko nieliczni będą zbawieni?” Chrystus używając określenia „ ciasne drzwi”, potwierdza, że na tej drodze są rozliczne utrudnienia wymagające od człowieka szczerego nawrócenia, wierności Bożym Przykazaniom, opanowania swych namiętności. Takie życie zadecyduje o zbawieniu, a nie fakt z Chrystusem znajomości.
- - - - -
Czwartek XXX Tydzień Zwykły Łk 13,31-35 „…uchodź, bo Herod chce Cię zabić.” Człowiek zdemoralizowany widząc czyjeś życie prawe, czynione dobro, uznanie u ludzi, szlachetne postępowanie, jest tym zirytowany. Bo przykład takiego życia jest mu ustawicznym wyrzutem sumienia. A jeżeli to ktoś mający władzę, zrobi wszystko by się go pozbyć ze swego pola widzenia. Znaleźli się ludzie albo Chrystusowi życzliwi, lub przez Heroda przysłani i ostrzec nie omieszkali: „Wyjdź i uchodź stąd, bo Herod chce Cię zabić.” Kim on jest Chrystus wiedział. Nie odejdzie z jego terenu, a na ostrzeżenie odpowiedział: „Idźcie, powiedzcie temu lisowi: oto wyrzucam złe duchy, dokonuję uzdrowień dziś i jutro, a trzeciego dnia będę u kresu.” Herod pogróżkami Chrystusa nie przestraszył. Prorocy ginęli w Jerozolimie i z Chrystusem nie może być inaczej.
- - - - -
Piątek XXX Tydzień Zwykły Łk 14,1-6 „Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie?” Szabat był świątecznym dniem dla narodu wybranego. Przynosił zasłużony odpoczynek ciału, obowiązek modłów w świątyni surowo zakazując wykonywania pracy, i wielu czynności z życiem związanych. Skłaniało to do wcześniejszego przygotowania nie tylko potraw w szabat spożywanych, ale wszystkiego, co wymagałoby wysiłku ludzkiego. Tych zakazów było tak wiele, że aż uciążliwe do zachowania. Chrystus skorzystał z zaproszenia przywódcy faryzeuszów, aby w szabat w jego domu spożyć posiłek. Pojawił się i człowiek chory na wodną puchlinę. I wtedy Chrystus zapytał: „Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie?” „Oni milczeli. On zaś dotknął go, uzdrowił i odprawił.” Chrystus łamiąc zakaz usiłował wykazać, że z całym szacunkiem dla dnia świętego nie wolno zostawić człowieka pomocy potrzebującego i chcąc ich przekonać zgromadzonych zapyta: któż z nich nie pospieszyłby z ratunkiem synowi, który wpadł do studni? Nie odpowiedzieli. Choć każdy z nich wiedział, co by zrobili.
- - - - -
Sobota XXX Tydzień Zwykły Łk 14,1.7-11 „… pierwsze miejsca wybierali…” Chrystus zaproszony przez przywódcę faryzeuszów na posiłek w dzień szabatu był zdziwiony widząc jak niektórzy przychodzący wybierali pierwsze miejsca bez wskazania ich przez gospodarza. Wykorzystał okazję by w przypowieści wskazać na pokorę jako warunek podstawowy obowiązujący zaproszonych do uczestniczenia na uczcie w Królestwie Bożym. „Błogosławieni, Którzy zostali wezwani na ucztę Baranka.” Już samo na nią zaproszenie jest łaską. Otrzymałeś ją wraz z darem wiary. Idąc z nią przez życie, potwierdzając ją wiernością wobec Boga przez zachowanie Przykazań Bożych wysługujesz sobie niebo jako nagrodę za nie. Ale tę nagrodę, czyli miejsce na tej uczcie nie zajmiesz sam, a będzie ci wskazane, bo będą od ciebie godniejsi, którzy wyjątkową gorliwością się wyróżniali, ludzie bardziej święci.
- - - - -
- - - - -
Poniedziałek XXX Tydzień Zwykły Łk 13,10-17 „Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy.” Trudno w słowach wyrazić szczęście chorego, który jakby przypadkiem został uzdrowiony, przyzwyczajony przez lata do dolegliwości i cierpienia swego. Doznała tego na sobie kobieta chorobą nisko pochylona, bez możliwości wyprostowania. Była w synagodze. Wpatrzona w nauczającego Chrystusa dobrze usłyszała Jego słowa ją do siebie przywołujące. I te dla niej najszczęśliwsze, uzdrawiające: „Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy.” „Włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga.” Oburzyło to przełożonego synagogi, że w dzień szabatu chorą kobietę uzdrowił. Otrzymał zawstydzająca nauczkę, że w dzień szabatu też odwiązuje osła od żłobu by go napoić. I zapytał: czy nie należało mimo dnia świętego tej kobiety od jej cierpienia uwolnić? Na ich twarzach wstyd można było dojrzeć.
- - - - -
Wtorek XXX Tydzień Zwykły Łk 13,18-21 „…podobne jest do ziarnka gorczycy…” Jesień. Drzewa większe i małe, młode i stare cieszą oczy swymi liśćmi, ich bajecznymi kolorami. By w niedługim czasie zrzucić je wszystkie i pozostać w nadchodzącą zimę gołe ukazując ich pnie chronione korą, masywne i okazałe. Podziwiasz ich wielkość, wysokość, objętość, aż trudno przychodzi uwierzyć, że małe nasionko ludzką ręką w ziemię wsadzone, przyniesione wiatrem, przez ptaszka zrzucone było jego początkiem. Tak samo powinno rosnąć ziarenko wiary w twą duszę wrzucone na Chrzcie Świętym. By od wiary w Boga przez pomnażanie Jego łaski w Sakramentach Świętych zaowocowało życiem prawym, wiernością Bożym Przykazaniom. Wtedy ucieszysz swym przykładem współwierzących ukazując, co współpraca z łaską Bożą może dokonać.
- - - - -
Środa XXX Tydzień Zwykły Łk 13,22-30 „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi…” Ktokolwiek powie, że jest wierzącym to przyzna, że Bóg ukazując zbawienie jako cel ostateczny i dając środki by je osiągnąć jest wymagający. Po wielekroć razy potwierdza to Chrystus mówiący do ludzi marzących o niebie. Mówi o wzięciu krzyża, o zaparciu się siebie, o drodze wąskiej i stromej. A dziś Chrystus powie „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi” w odpowiedzi na zapytanie, „…czy tylko nieliczni będą zbawieni?” Chrystus używając określenia „ ciasne drzwi”, potwierdza, że na tej drodze są rozliczne utrudnienia wymagające od człowieka szczerego nawrócenia, wierności Bożym Przykazaniom, opanowania swych namiętności. Takie życie zadecyduje o zbawieniu, a nie fakt z Chrystusem znajomości.
- - - - -
Czwartek XXX Tydzień Zwykły Łk 13,31-35 „…uchodź, bo Herod chce Cię zabić.” Człowiek zdemoralizowany widząc czyjeś życie prawe, czynione dobro, uznanie u ludzi, szlachetne postępowanie, jest tym zirytowany. Bo przykład takiego życia jest mu ustawicznym wyrzutem sumienia. A jeżeli to ktoś mający władzę, zrobi wszystko by się go pozbyć ze swego pola widzenia. Znaleźli się ludzie albo Chrystusowi życzliwi, lub przez Heroda przysłani i ostrzec nie omieszkali: „Wyjdź i uchodź stąd, bo Herod chce Cię zabić.” Kim on jest Chrystus wiedział. Nie odejdzie z jego terenu, a na ostrzeżenie odpowiedział: „Idźcie, powiedzcie temu lisowi: oto wyrzucam złe duchy, dokonuję uzdrowień dziś i jutro, a trzeciego dnia będę u kresu.” Herod pogróżkami Chrystusa nie przestraszył. Prorocy ginęli w Jerozolimie i z Chrystusem nie może być inaczej.
- - - - -
Piątek XXX Tydzień Zwykły Łk 14,1-6 „Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie?” Szabat był świątecznym dniem dla narodu wybranego. Przynosił zasłużony odpoczynek ciału, obowiązek modłów w świątyni surowo zakazując wykonywania pracy, i wielu czynności z życiem związanych. Skłaniało to do wcześniejszego przygotowania nie tylko potraw w szabat spożywanych, ale wszystkiego, co wymagałoby wysiłku ludzkiego. Tych zakazów było tak wiele, że aż uciążliwe do zachowania. Chrystus skorzystał z zaproszenia przywódcy faryzeuszów, aby w szabat w jego domu spożyć posiłek. Pojawił się i człowiek chory na wodną puchlinę. I wtedy Chrystus zapytał: „Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie?” „Oni milczeli. On zaś dotknął go, uzdrowił i odprawił.” Chrystus łamiąc zakaz usiłował wykazać, że z całym szacunkiem dla dnia świętego nie wolno zostawić człowieka pomocy potrzebującego i chcąc ich przekonać zgromadzonych zapyta: któż z nich nie pospieszyłby z ratunkiem synowi, który wpadł do studni? Nie odpowiedzieli. Choć każdy z nich wiedział, co by zrobili.
- - - - -
Sobota XXX Tydzień Zwykły Łk 14,1.7-11 „… pierwsze miejsca wybierali…” Chrystus zaproszony przez przywódcę faryzeuszów na posiłek w dzień szabatu był zdziwiony widząc jak niektórzy przychodzący wybierali pierwsze miejsca bez wskazania ich przez gospodarza. Wykorzystał okazję by w przypowieści wskazać na pokorę jako warunek podstawowy obowiązujący zaproszonych do uczestniczenia na uczcie w Królestwie Bożym. „Błogosławieni, Którzy zostali wezwani na ucztę Baranka.” Już samo na nią zaproszenie jest łaską. Otrzymałeś ją wraz z darem wiary. Idąc z nią przez życie, potwierdzając ją wiernością wobec Boga przez zachowanie Przykazań Bożych wysługujesz sobie niebo jako nagrodę za nie. Ale tę nagrodę, czyli miejsce na tej uczcie nie zajmiesz sam, a będzie ci wskazane, bo będą od ciebie godniejsi, którzy wyjątkową gorliwością się wyróżniali, ludzie bardziej święci.
- - - - -
0 Comments
Posted on 13 Dec 2016 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
| Strona główna |
| Dodaj do ulubionych |
| KONTAKT |
| Ilość odwiedzin: 965962 |
| Ilość osób online: 8 |
| Logowanie |
| BLOG |