mysli jacka furtiana - do slow Pana

31 Niedziela Zwykła A i dni po...

31 Niedziela Zwykła A

Mt 23,1-12

„Mówią bowiem, ale sami nie czynią.”

Ostre są te słowa pod adresem

duchowych przywódców i nauczycieli Izraela,

bo ludowi wierzącemu tak jak wiedzy

tak wiarygodności kapłanów potrzeba.

- - - - -

Módlmy się :

Wszechmogący i miłosierny Boże,

Ty sprawiasz, że wierni Twoi

godnie Ci służą,

daj nam bez przeszkody dążyć do zbawienia,

które obiecujesz.

- - - - -

]

Z ust kapłanów słowa łatwo padają,

a wierni w ich codziennym życiu

potwierdzenia tego co głoszą żądają.

- - - - -

Poniedziałek XXXI Tydzień Zwykły

Łk 14,12-14

Bezinteresowna miłość bliźniego

Czynić dobro

nakazał Bóg

nie spodziewając się

wdzięczności.

Bo wtedy,

nie mógłbyś

liczyć

na nagrodę,

którą obiecał

w wieczności.

Zapewne

jest ci miło

za przysługę,

za pomoc,

wsparcie,

usłyszeć

„dziękuję”,

ale też wiesz,

że nie zawsze

twoje otwarcie

na potrzeby bliźniego,

do jednego słowa

podzięki

skłoni wspartego.

Człowiek wierzący

wyrazów wdzięczności

nawet nie oczekuje.

Wie, że czeka go to,

co Bóg,

za czynione dobro obiecuje.

- - - - -

Wtorek XXXI Tydzień Zwykły

Łk 14,15-24

Przypowieść o zaproszonych na ucztę

Uroczystości kościelne,

święta rodzinne

są okazją,

byś zaprosił

do siebie gości.

Pragniesz,

by razem z tobą,

z twymi bliskimi

dzielili radość.

W ten sposób

również mogą

uczynić zadość

i spotkać się z innymi.

Wyobrażam sobie

twoje rozczarowanie,

być może gniew,

nawet oburzenie,

gdy wielu z nich

zlekceważy zaproszenie.

Odmówi,

nie przyjdzie.

A ty

będziesz żałował,

żeś zaprosił ich.

Chrystus w przypowieści

ukazuje prawdę,

rzeczywistość,

która spotkała

Jego samego.

Przychodząc

do swego narodu

zaprosił wszystkich

do przyjęcia Ewangelii,

orędzia miłości.

A oni mimo,

że z Abrahamowego

rodu,

pełni wrogości

Mesjasza nie przyjęli,

zlekceważyli.

Chrystus

ciebie zaprosił.

Dał ci łaskę wiary.

Zależy Mu

na tobie,

byś przez uczestnictwo

w Uczcie Eucharystycznej,

Bożego Słowa,

w pójściu za Nim

okazał się wytrwałym.

Jak postąpiłeś?

Poszedłeś?

Czy odmówiłeś?

Cokolwiek zrobiłeś

pamiętaj,

zaproszonym byłeś.

- - - - -

Środa XXXI Tydzień Zwykły

Łk 14,25-33

Wyrzec się wszystkiego dla Jezusa

Spotykasz

siostry zakonne,

księży,

zakonników.

Mówisz o nich

„duchowni,

powołani”.

Całkiem poprawnie.

Przez Boga

zostali wezwani

do pójścia

szczególną drogą,

by spełnić

określone zadanie.

Swoje życie

poświęcić drugim

przez nauczanie,

świadectwo

i być tylko dla nich.

Czyli od Boga

otrzymali

szczególną łaskę,

by Chrystusa

naśladować,

iść za Nim.

Brzmi to pięknie,

wzniośle,

pachnie niebem.

Dlatego bywa,

że ktoś widząc

osobę powołaną,

powołanego

z pewnej odległości,

może patrzeć

zazdrośnie.

Lecz kogo Bóg

tą łaską dotknie,

musi się wyrzec

ludzkiej miłości

do wybranej osoby,

własnej rodziny,

żony,

męża,

dzieci.

By wolny

od troski

o najbliższych,

mógł bez reszty

być zawsze

do posługi gotowym.

I na tym

nie kończą się

uciążliwości

powołania.

Chrystus mówi:

„trzeba wziąć krzyż…”

A to oznacza

cierpienie,

przykrości,

zmagania

z samym sobą

i z drugimi trudności.

Pociechą i siłą,

łask w obfitości

doznają idący za Nim.

- - - - -

Czwartek XXXI Tydzień Zwykły

Łk 15,1-10

Przypowieść o zgubionej owcy i drachmie

Spójrz

na uczestników

niedzielnej Eucharystii.

A czasem zdziwisz się

widząc w kościele

nieznanych ci

rzadkich gości.

To jednak dziś,

przyszli.

Co ich sprowadza?

Co przyciąga?

Być może

rekolekcjonista,

misjonarz,

znany kaznodzieja,

który nie grzmi,

piorunami nie grozi.

Mówi o grzechu,

że człowiekowi

oczy przysłania

na sprawy Boże.

A mówi z mocą,

przekonywująco,

że zachęceni

postanawiają pojednać się

z Bogiem.

Ufni w Boże Miłosierdzie

wierząc w przebaczenie.

Nam Boga prosić gorąco

By inni też tak

mówili przekonywująco.

By jak najwięcej

poranionych grzechem

dzięki łasce Chrystusa

mogło cieszyć się

czystym sumieniem.

- - - - -

Piątek XXXI Tydzień Zwykły

Łk 16,1-8

Przypowieść o nieuczciwym rządcy

Każdy człowiek

ma zadanie,

obowiązek,

do wykonania.

Być może,

o tym

decyduje sam,

bez czyjegoś

wtrącania.

Ale jeżeli

w pracy

jest się zależnym

od innych,

Trzeba

być uważnym,

bo na ręce patrzą.

Można podpaść

za zaniedbania,

nierzetelność,

brak sumienności,

innymi poniewierania

okazać się winnym.

Jeżeli zajmujesz

kierownicze stanowisko,

zachęcam do przeczytania

dzisiejszej Ewangelii.

Bo przez złe zarządzanie

możesz utracić wszystko.

Pogrzebać własnymi rękami

pokładanego w tobie zaufania.

- - - - -

Sobota XXXI Tydzień Zwykły

Łk 16,9-15

Nie można służyć Bogu i mamonie

Cenisz ty,

cenią inni,

życie uczciwe,

pracowite,

spokojne,

ciche,

skromne.

Choć rzadko

takim

pomniki stawiają,

to jednak dobro

przez nich czynione

pamiętają.

Chrystus o takich

ładniej powie:

„byli wierni,

w rzeczach małych”,

codziennych,

drobnych.

Jeszcze coś

ważnego doda.

Ich uczciwość

zostanie

dostrzeżona,

doceniona,

nagrodzona.

A to oznacza,

że wierność w rzeczach

pozornie małych,

popłaca.

- - - - -

0 Comments

Posted on 17 Dec 2016 by jacek