|
29 Niedziela Zwykła A i dni po...
XXIX Niedziela Zwykła
A
Mt 22,15-21
Oddać
Bogu, co należy do Boga
Patrząc
na ludzi,
odczucia
masz różne.
Podziwiasz
uczciwych,
dobrych,
usłużnych,
Życzliwych.
Ale
też dostrzegasz
i
drugich;
podstępnych,
nienawistnych,
zakłamanych,
niesprawiedliwych.
Dopóki
nie zmuszą
do
wypowiedzi, działania,
wolisz
omijać,
unikać
z takimi spotkania.
Bo
bywa,
że
kierowani złośliwością
postawią
ci pytania
w
nadziei,
że
odpowiedź otrzymana
stanie
się powodem,
by
cię upokorzyć,
niszczyć,
szkodzić.
Faryzeusze
Wobec
Chrystusa
tak
postąpili
i
zadali,
jak
im się zdawało
kłopotliwe
pytanie.
Otóż
chcieli wiedzieć
jakie
jest?
Chrystusa
zdanie
odnośnie
podatku,
jego
płacenia,
jakby
nie było
okupantowi,
Rzymianom.
Chrystus
przejrzał
tych
ludzi,
ich
cel wredny.
niecne
zamierzenia.
Wziąwszy
do ręki
podaną
monetę
na
nich wejrzał
i
spytał,
z
czyim jest wizerunkiem?
Cezara
powiedzieli.
I
wtedy Chrystus im powiedział:
„Oddajcie więc Cezarowi to,
co należy do Cezara,
a Bogu to, co należy do Boga”.
Po
tym, już nic
nie
mieli do powiedzenia.
Trafnością
wypowiedzi
Chrystusa
byli
zaskoczeni.
-
- - - -
29 Niedziela Zwykła A
Mt 22,15-21
„Oddajcie to, co się
należy…cezarowi, Bogu…”
Społeczność ludzka
ma swoje prawa
tak boskie jak i
ludzkie,
które wymagają
zachowania.
- - - - -
Módlmy się :
Wszechmogący, wieczny Boże,
spraw, aby nasza wola
była zawsze Tobie
oddana,
i abyśmy szczerym
sercem
służyli Twojemu
Majestatowi.
- - - - -
Społeczność ludzka
by mogła poprawnie
funkcjonować,
musi tak prawo
naturalne
jak i boskie zachować.
- - - - -
Poniedziałek XXIX
Tydzień Zwykły
Łk 12,13-21
Gromadzić
skarby przed Bogiem
Rodzina
mniejsza
lub
większa,
w
zależności
ile
osób?
ją
stanowi.
Biedna,
zamożna,
czy
taka
najnormalniejsza,
która
jakoś
radzi
sobie
staje
czasem
przed
problemami,
kiedy
po kogoś
śmierć
przychodzi.
Pod
żałobnym
odzieniem,
pozornym
żalem,
nie
licząc się
z
sumieniem,
nie
los zmarłego,
a
jego majątek
ich
obchodzi.
Ledwo
wrócą
z
cmentarza,
o
spadek się kłócą.
Testament
sporów
przysparza.
Aż
rozprawa sądowa
konieczną
może
się okazać.
Tak
mit
o
więzi rodzinnej,
miłości,
prysł,
poszedł
w kąt.
Więcej
było
wyrafinowania
niż
szczerości.
Aż
koniecznym
okazał
się sąd.
Chciwość,
żądza
pieniądza,
chęć
posiadania,
towarzyszy
człowiekowi
od
zarania.
Już
dziecko
pod
siebie zgarnia
i
krzyczy:
„to moje”.
Ta
dziecięca
mania
nie
poprawiana
przeradza
się
w
pazerność
u
dorosłych,
w
chciwość
nie
kontrolowaną,
która
złe świadectwo
człowiekowi,
przecież
myślącemu
wystawia.
W
tym wszystkim
zapomniał
o czymś
tak
bardzo zasadniczym,
że
w swoim czasie
stanie
przed Bogiem,
który
z życia rozliczy.
-
- - - -
Wtorek XXIX Tydzień
Zwykły
Łk 12,35-38
Oczekiwać
powrotu Pana
Idziesz
przez życie
z
różną miną.
Smętną,
radosną.
W
zależności,
co
cię spotyka,
czego
doświadczasz,
czym
ono jest
przepełnione.
Bólem,
cierpieniem,
krzywdą,
przykrością.
Czy
szczęście
ci
sprzyja,
darzą
ciebie,
ty
innych
obdarzasz
miłością.
Obojętnie
,
jak
twe życie
ci
płynie,
pamiętaj
o jednym,
czas
jego się skończy,
wyczerpie,
przeminie.
Tylko
nie wiesz daty,
nie
znasz pory,
nie
wiesz, o której godzinie.
Dlatego
Chrystus
przypomina,
bądź
przygotowanym,
bo
nieznana ci śmierci godzina.
-
- - - -
Środa XXIX Tydzień
Zwykły
Łk 12,39-48
Przypowieść
o słudze oczekującym Pana
Po
wielekroć razy
Chrystus
przypomina,
że
powtórnie przyjdzie.
Czyli
w któryś dzień
w
twój dom
śmierć
zawita,
innych
zostawi
ciebie
weźmie.
To
naprawdę
się
zdarzy.
A
ty musisz być
przygotowany.
Niech
to przyjście
zapowiadane,
pozornie
odwlekające
się
w
czasie,
nie
osłabi
twej
czujności,
nie
znuży,
byś
nie uległ słabości,
nie
czynił zła,
w
grzechach nie żył.
Bo
gdy Pan przyjdzie
spotkasz
się z gniewem
i
karą Bożą.
Sam
Chrystus mówi,
nie
unikniesz chłosty.
-
- - - -
Czwartek XXIX Tydzień
Zwykły
Łk12,49-53
Ewangelia
powodem rozłamu
Jak
ognia
boisz
się
kogoś,
czegoś,
i
jego samego.
Bo
ma
w
sobie coś
złowrogiego.
Moc
niszczącą,
która
spala,
spopiela
wysiłek
potu ludzkiego.
Chrystus
mówi:
„Przyszedłem ogień,
na ziemię rzucić,
i jakże bardzo pragnę,
żeby on już zapłonął”.
Tak
Chrystus pragnie,
by
człowiek w złu nie utonął.
Chce
rozpalić wiarę
w
sercach ludzi,
nadzieję
rozniecić,
miłość
ożywić,
z
grzechem się rozprawić.
By
człowiek
zdolny
był do tego
sam
obiecał pomoc
i
słowa dotrzyma.
Ześle
Ducha Świętego.
-
- - - -
Piątek XXIX Tydzień
Zwykły
Łk 12,54-59
Poznać
znaki czasu
Wierzysz
na słowo
zapowiadającym
pogodę.
Masz
doświadczenie,
że
sprawdzają się
ich
prognozy.
Jeśli
deszcz
zapowiadają,
parasol
bierzesz,
a
gdy pogodę
z
ciepłym słońcem,
lżej
się ubierzesz.
Uwierz
Chrystusowi,
że
żyć masz mądrze.
To
znaczy dobrze,
z
Bogiem,
ludźmi,
i
własnym sumieniem
w
zgodzie.
bo
kiedy życia twego
zamknie
się książka,
będziesz
w wieczności
za
zło ukarany.
Przyjdzie
ci
odpokutować
krzywdy
wyrządzone.
Wyrównać
długi.
Tak
Chrystus
w
Ewangelii mówi;
„do ostatniego pieniążka”.
-
- - - -
Sobota XXIX Tydzień
Zwykły
Łk 13,1-9
Wezwanie
do nawrócenia
Nie
myśl,
że
nieszczęścia,
cierpienia,
choroby,
losowe
zdarzenia,
jak
grom
z
nieba
spadające
na
człowieka,
są
karaniem Bożym
za
winy
i
grzechy popełnione.
Nie
myśl,
że
ci, którzy wiarę utracili,
pobłądzili
w życiu,
duchowo
zagubili
byli
większymi
grzesznikami
od
innych.
Tak
Chrystus wyjaśnia;
każdego
to samo
może
spotkać,
jeżeli
nie będzie
pogłębiał
swej wiary,
życia
z Bogiem.
Nie
wysili się,
by
Przykazania Boże
wiernie
zachować,
powołaniu
sprostać.
-
- - - -
0 Comments
Posted on 17 Dec 2016 by jacek
|
Tytuł
|