mysli jacka furtiana - do slow Pana

3 Niedziela Wielkiego Postu A i dni po...

3 Niedziela Wielkiego A

J 4,5-42

Spotkanie z Samarytanką

Przypadkowe

spotkanie,

a dające zadowolenie,

radość,

wprost szczęście nieopisane,

kiedy w rozmowie szczerej,

nie skrępowanej,

tajniki duszy wychodzą

na światło dzienne

tak skrzętnie

przed innymi skrywane.

I sam się dziwisz,

dlaczego z osobą tą,

co być może dla ciebie

osobistą tajemnicą,

z otwartością mówisz.

Rozwiązanie

tej zagadki znasz.

Bo ten ktoś,

nie z gromami

do ciebie się zwraca,

ale z mądrymi wskazówkami,

które pomogą ci zażegnanie

konfliktu z innymi

i własnego sumienia.

Taki finał miało

spotkanie Chrystusa

przy studni Jakuba

z Samarytanką

w upalny dzień,

w który żar słońca dokuczał

a ciału zmęczenie dawał,

gardło wysuszał.

Zaczęło się

prośbą Chrystusa

kobietę o wodę

i wdał się,

w tak ciekawą rozmowę,

że zapomnieli,

ona o jej zaczerpnięciu

i podaniu,

Chrystus o łaknieniu.

Tak się skończyła ta rozmowa,

że Chrystus

kobiecie samarytańskiej

jej wnętrze odsłonił

a oczy, kim Chrystus jest,

otworzyła ona.

- - - - -

3 Niedziela Wielkiego Postu A

J 4,5-42

„Daj mi pić.”

Chrystus prosząc samarytankę

o kubek wody by ugasić pragnienie,

wyjaśnił jej kim sam jest,

i czym jest zbawienie.

- - - - -

Módlmy się :

Boże,

Ty przez swoje sakramenty

dajesz nam udział

w dobrach wiecznych,

chociaż żyjemy

jeszcze na ziemi,

kieruj naszym życiem doczesnym

i doprowadź nas

do światłości,

w której sam przebywasz.

- - - - -

Podany bliźniemu

kubek wody,

doczeka się

bożej nagrody.

- - - - -

Poniedziałek III Tygodnia W. Postu

Łk 4, 24-30

Chrystus został posłany do wszystkich ludów

Cieszysz się

na myśl samą,

że możesz wpaść

do domu rodzinnego

gdzie rodzeństwo,

tato z mamą

radośnie witają

swą siostrę,

brata swego.

Przyglądają się uważnie,

komplementy prawią,

że czerstwo, zdrowo,

pięknie wyglądasz.

Ty patrząc na nich

to samo im powiesz

choć widzisz,

że czas daje znać o sobie.

O twym przybyciu

dowiedzą się bliscy,

sąsiedzi.

Jedni z podziwem,

inni z zazdrością

dla twego wykształcenia,

twej pozycji,

twej wiedzy.

I oby radość tego spotkania

Zawiść ludzka nie pogrzebała.

I oby Bóg uchronić cię raczył

od tego, czego Chrystus

pośród swoich

w Nazarecie doświadczył.

- - - - -

Wtorek III Tygodnia W. Postu

Mt 18, 21-35

Przypowieść o niemiłosiernym słudze

Czasem los,

czasem przypadek zrządzi,

że spotykasz ludzi,

których nie chciałbyś

nigdy spotkać.

Widząc ich z daleka przechodzisz

na drugą stronę.

Wołałbyś nie wiem, co udawać

by nie zauważyć,

by się nie ukłonić,

uchowaj Boże rękę podawać.

Bo ukłon byłby fałszem.

Nawet z konieczności

podana ręka gestem zimnym

bo od tego człowieka

krzywdy zaznałeś

i jest ci coś winny.

Znany to ból i słuszne wzburzenie.

Tak człowiek reaguje,

tak wyraża swą dezaprobatę,

swoje uzasadnione niezadowolenie

z powodu obrazy,

krzywdy,

upokorzenia,

niesprawiedliwości,

doznanego zniesławienia.

Ale wiedz,

że dla wierzącego

w tej materii sam Bóg

ma coś do powiedzenia.

Mówi jasno, wyraźnie:

ile ty wybaczysz

doznanych krzywd,

Bóg wybaczy tobie

tyle samo dokładnie.

- - - - -

Środa III Tygodnia W. Postu

Mt 5, 17-19

Nagroda za wypełnianie przykazań

Chyba gubisz się

w wielości i gąszczu

przepisów i praw.

Utworzono je po to,

by ułatwić życiu

w rodzinie,

w społeczności,

by porządek i ład

był udziałem wszystkich

a nie tylko

pośród nich był gościem.

I prawdą jest, że tak jak jedni

wiernie je zachowują,

tak inni nawet się nie silą

by je zachować.

Łamią, przekraczają,

arogancko ignorują.

I co dziwniejsze,

gdyby tak postępował

prosty człowiek,

za kratki by trafił,

a że tak bogaty postępuje,

rządzący, zamożny,

za milczenie o tym zapłacił

tak dobrze, że pewnym się czuje.

Nawet gdyby podejrzenie wzbudził

koleś kolesiowi rękę poda,

z kłopotów wybawi.

Widząc wokół tak wielu łotrów

z bólem stwierdzasz,

że urodzaj jest na nich,

a swe miejsce u Boga

znajdą tylko ludzie prawi.

- - - - -

Czwartek III Tygodnia W. Postu

Łk 11, 14-23

Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie

Jeżeli twe sumienie się tłucze,

na alarm wyje,

spokoju nie daje,

we wszystkie dzwony bije

to znak, coś się z tobą dzieje.

O przyczynie wiesz, najlepiej sam.

Mówiąc szczerze nabroiłeś.

Zło, lub zła tak wiele popełniłeś,

że prysł jego spokoju czar.

Jak do tego doszło?

Jak to się stało?

że wbrew obietnicom,

postanowieniom,

przyrzeczeniom,

nagle coś całkiem innego,

z natury złego ci się zachciało?

Mówisz,

coś mnie korciło,

ktoś mi proponował,

na mnie czekał,

zachęcał, przywoływał,

nakłaniał, namawiał.

Korzyść, przyjemność,

zadowolenie obiecywał.

Tak twa rozumna głowa

w pułapkę wpadła.

W tym wszystkim

nie rozpoznała,

że to podszepty diabła.

- - - - -

Piątek III Tygodnia W. Postu

Mk 12, 28-34

Pierwsze ze wszystkich przykazań

Przykazanie miłości Boga i bliźniego

na pamięć umiesz.

Zapewne zapytany,

poprawnie je powiesz.

Czyli z pamięcią

podstawowego katechizmu

nie jest tak źle.

Ale sam rozumiesz,

że z jego zastosowaniem

kłopotów co nie miara,

bo o jego zachowaniu

nie decyduje wiedza,

ale wiara.

I nie pocieszę,

bo jeżeli temu przykazaniu

nie jesteś wierny,

to jako wierzący, chrześcijanin,

jesteś lichy i mizerny

i nie myśl, że to moje zdanie.

Czytaj dokładnie Ewangelię

i chciej wszystko zapamiętać,

co Chrystus powiedział

a wtedy zrozumiesz,

do czego zobowiązani są chrześcijanie.

Nie tylko do Boga ręce składać,

ale wrogów, prześladowców kochać,

draniom, chamom, złośliwym, wybaczać,

nie gniewać się, urazy darować.

Jeżeli tak w życiu postępujesz,

raczej niebo twym mieszkaniem będzie.

A mnie tylko zdradź sekret

po jakim czasie do tego doszedłeś?

- - - - -

Sobota III Tygodnia W. Postu

Łk 18, 9-14

Przypowieść o faryzeuszu i celniku

Człowiek wierzący

modli się z potrzeby serca.

Modlitwa dla niego

jest osobistym kontaktem

ze swym Stwórcą,

Ojcem kochającym.

Modląc się ze wspólnotą

ludzi wierzących

w niedziele, święta, uroczystości,

spełnia obowiązek

nakazu czci Boga

dając dowód swej wiary,

miłości, wdzięczności.

By modlitwa

jako wyraz wiary

była Bogu miła,

przez Boga jako dar przyjęta,

wymaga od człowieka postawy

i ducha i ciała.

Przed Bogiem

wszystko wiedzącym

potrzeba człowiekowi pokory,

jako świadomość swej grzeszności.

Przed Bogiem Stwórcą

potrzeba postawy szacunku,

godnego odzienia, skupienia

i świadomości,

że jest się w miejscu świętym,

w którego murach
człowiek się modli

a Bóg człowiekowi

ma wiele do powiedzenia.

- - - - -

0 Comments

Posted on 17 Dec 2016 by jacek