19 Niedziela Zwykła C
Łk 12,32-48
„Szczęśliwi, których Pan zastanie czuwających…”
Cieszysz się
z zapowiedzianego
przez przyjaciela
spotkania,
przygotujesz dom,
rodzinę,
czekać będziesz
na dzwonek
skracający czas
oczekiwania.
Powitasz z radością
okazującą
zadowolenie,
przedstawisz
najbliższych,
o każdym po kolei
coś powiesz
przedstawiając wszystkich.
Zaprosisz do stołu
racząc czym
”chata bogata”
podejmujesz rozmowę,
zadajesz pytania,
chcąc się dowiedzieć
jak najwięcej
o wydarzeniach
od ostatniego
spotkania.
Zauważ,
że oczekując na kogoś,
jesteś przygotowany
i czekasz cierpliwie,
być może
za firanką okna
albo z komórką
w ręce,
aż nagle się poderwiesz
widząc
lub słysząc
zapowiadanego gościa.
Podobne temu,
jest przesłanie
dzisiejszej Ewangelii.
Tak przyjdzie
Pan,
tylko nie znasz dnia,
nie znasz godziny.
Przyjdzie
niespodziewanie.
Będziesz szczęśliwy
gdy okaże się,
że jesteś przygotowany,
że Jego przyjście
nie jest ci zaskoczeniem
by zmienić dom,
adres zamieszkania,
na miejsce
wiecznie trwałe,
oby w niebie.
– – – – –
Być przygotowanym,
to żyć w łasce uświęcającej,
a wtedy mniej będzie ważnym
w jakim dniu to nastąpi.
– – – – –
– – – – –
Poniedziałek XIX Tydzień Zwykły
Mt 17, 22-27
„Wasz nauczyciel nie płaci dwu drachmy.”
Cieszy wierzących
kościół ładny i zadbany.
To owoc modlących się w nim,
ich wiary.
Dzięki ich ofiarom
na tacę składanym
jest utrzymywanym.
Za czasów Chrystusa
sposób szukania środków
na funkcjonowanie świątyni był inny.
Mieszkańców Palestyny
obowiązywał podatek świątynny,
dwie drachmy płacone w ciągu roku.
Poborcy zauważyli,
że Chrystus tego podatku nie płaci
i do Piotra zwrócili się z tym pytaniem.
Odpowiedział szczerze:
„Owszem.”
I sam Chrystusowi to powie
czekając na Jego zdanie.
Podatek ten Chrystus uiści.
Choć jako Syn Boży nie jest zobowiązany.
A dlaczego? Uczniom wytłumaczy:
„Żebyśmy nie dali im powodu do zgorszenia.”
Sposób zdobycia tej dwu drachmy
będzie cudowny,
bo moneta znajdować się będzie w pyszczku ryby
i Piotrowi poleca jej złowienia.
– – – – –
Wtorek XIX Tydzień Zwykły
Mt 18,1-5. 10. 12-14
„Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci…”
Dziecko jest kochane,
bo małe,
niezdarne,
słabe.
Potrzebujące
pomocy,
opieki,
troski.
wyrozumiałości,
życzliwości,
miłości.
Chrystus dziecko stawia jako wzór
w przyjęciu swego nauczania.
Bo by uwierzyć,
że Chrystus jest Synem Bożym
przynoszącym każdemu nadzieję zbawienia,
potrzeba dziecięcego zawierzenia,
dziecięcej prostoty i zaufania.
Chrystus powie to wyraźnie:
„Zaprawdę powiadam wam:
jeśli się nie odmienicie
i nie staniecie jak dzieci,
nie wejdziecie do królestwa niebieskiego”
Z tej wypowiedzi wiesz,
czego?
Chrystus oczekuje od ciebie.
Nie dziecięcej naiwności,
a wiary dziecka wobec siebie.
– – – – –
Środa XIX Tydzień Zwykły
Mt 18,15-20
„Gdy twój brat zawini…upomnij go…”
Kościół jest wspólnotą
ludzi wierzących.
Wiara w Boga i chrzest święty
w Imię Trójcy Przenajświętszej
jest więzią,
w jedną rodzinę Bożą
wszystkich ochrzczonych
jako dzieci Boże łączącą.
Bóg Ojciec w niebie
spaja wewnętrzną strukturę Kościoła
przez wiarę wierzących,
miłość ku sobie,
i miłość braterską.
To ona jest największą troską Chrystusa.
Ma być dla innych
znakiem szczerości
wiary w Boga
i autentyczności Kościoła.
To ona daje poczucie
wzajemnej bliskości
jak i odpowiedzialności
jeden za drugiego.
To ona nakazuje
kierując się dobrem bliźniego
upomnieć błądzącego,
by złe postępowanie nawet jednego
nie niszczyło obrazu Kościoła,
i pomniejszało jego świętości.
– – – – –
Czwartek XIX Tydzień Zwykły
Mt 18,21-19,1
„Panie, ile razy mam przebaczyć?”
Żyjąc w społeczności,
z większym
lub mniejszym gronem ludzi
do czynienia mamy.
I pomimo pamięci
o wzajemnej miłości,
delikatnie mówiąc sobie dokuczamy.
Nie zawsze ze złośliwości,
z chęcią dokuczenia.
Bo można nadepnąć na nagniotek
bez zamierzenia.
I pomimo całej wrażliwości,
przykrego odczucia,
nie możesz się obrażać.
Pomimo upokorzenia
nie wolno ci się gniewać.
Posłuchaj Chrystusa
i zrozum, że musisz przebaczać.
Jest to obowiązek chrześcijanina,
człowieka przyznającego się do Boga.
Obojętnie jak bardzo twoja ambicja
byłaby urażona.
Być może,
aż tyle razy ci się nie zdarzy
jak Piotrowi ile razy ma przebaczyć pytającemu?
„Nie mówię ci, że aż siedem razy,
lecz aż siedemdziesiąt siedem razy.”
A to znaczy: zawsze i każdemu.
– – – – –
Piątek XIX Tydzień Zwykły
Mt 19,3-12
„Czy wolno oddalić swoją żonę…”
Słyszysz o małżeństwach
zawartych w Kościele,
które po różnym okresie wspólnego życia
mając dzieci dorosłe lub małe
rozchodzą się nie bacząc na nie.
Przyczyny różne podają.
Niewierność, nałogi, zatajone schorzenia,
psychiczne odchylenia.
Najczęściej znudzili się sobie.
Nie potrafią znaleźć wspólnego języka.
Każdy obstaje przy swoim.
Własne małżeństwo przed Bogiem zawarte niszczą.
Przysięgę sakramentalną łamią.
A dzieci miłości rodziców pozbawione
zostają skrzywdzone.
„Faryzeusze przystąpili do Jezusa,
chcąc Go wystawić na próbę, i zadali Mu pytanie:
„Czy wolno oddalić swoją żonę
z jakiegokolwiek powodu?”
Chrystus odpowie zdecydowanie:
„Kto oddala swoją żonę,
a bierze inną popełnia cudzołóstwo.
I kto oddaloną bierze za żonę,
popełnia cudzołóstwo.”
I taka jest nauka Kościoła jasna i wyraźna.
Małżeństwo jest związkiem mężczyzny z kobietą,
a sakramentalną przysięgą związane
jest nierozerwalne.
– – – – –
Sobota XIX Tydzień Zwykły
Mt 19,13-15
„Dopuście dzieci…”
Dziecko jako owoc
małżeńskiej miłości,
matczynego łona,
jest przedmiotem macierzyńskiej troski
przez całe swe życie.
W szczególny sposób gdy maleńkie w kołysce,
w matczynych objęciach,
na jej kolanach, na rękach.
Matka marzy o jego szczęściu,
dba o jego zdrowie.
Zadba o wszystko by zapewnić
dobry rozwój dziecku.
Wieść o Chrystusie
Nauczycielu z Nazaretu,
cudotwórcy,
uzdrowicielu,
ściągała tłumy.
Nie brakowało matek
prowadzących swe pociechy
i z dziećmi na ręku
„Aby włożył na nie ręce
i pomodlił się za nie;
a uczniowie zabraniali im tego.”
Zauważył to Chrystus i zwrócił im uwagę:
„Dopuście dzieci
i nie przeszkadzajcie im przyjść do Mnie.”
Kościół przejmie tę troskę prosząc rodziców
o chrześcijańskie ich wychowanie.
– – – – –
– – – – –