3 Niedziela Zwykła C
Łk 1,1-4;14-21
„Duch Pański spoczywa na Mnie…”
Rozgłos o Jezusie
jako wyjątkowym,
natchnionym kaznodziei
rozchodził się pośród ludzi,
którzy mogli Go słuchać
w synagogach Galilei.
Aż przyszedł dzień
i Jezus przyszedł do Nazaretu,
gdzie od dziecka Go znali.
Wzrastał na ich oczach,
po czułą opieką Maryi
swej Matki.
Pracował w warsztacie
ze swym opiekunem Józefem
zarabiając na utrzymanie.
z Nim Jezus się modlił,
słuchał Jego rad wskazówek,
tak przebiegało dorastanie.
Radość Matce sprawił przybyciem.
Słyszała o dokonaniach,
trudów się domyślała.
Pragnęła by odpoczął,
zanim opuści rodzinny dom,
na dalszą pracę sił nabrał.
Zanim pójdzie daleko stąd
do ludzi
sobie nieznanych,
narażając się
na piętrzące się trudności,
kłody pod nogi rzucane.
Z nastaniem szabatu,
dnia świętego,
poszli na modlitwy do synagogi.
Jezus stanął przy pulpicie,
czytał tekst proroka Izajasza,
słuchający napatrzyć się nie mogli….
Dobitnym głosem,
wyraz po wyrazie
był wyraźnie wypowiadany,
by jego znaczenie pojąć,
treść zrozumieć,
a słowa te brzmiały:
„Duch Pański spoczywa na Mnie,
ponieważ Mnie namaścił
i posłał Mnie,
abym ubogim niósł dobrą Nowinę,
więźniom głosił wolność
a niewidomym przejrzenie,
abym uciśnionych
odsyłał wolnych,
abym obwoływał rok łaski
od Pana.”
Chrystus
zwinąwszy księgę,
oddał słudze i usiadł,
a oczy wszystkich
w synagodze
były w Nim utkwione.
Począł więc mówić do nich :
„Dziś spełniły się te słowa,
któreście słyszeli”.
Słuchający
zgromadzeni w synagodze
patrzyli w Niego zdumieni.
Tak Jezus cytując
Słowa Pisma Świętego
zapisane w Księdze Proroka Izajasza,
wyjawia swoje posłannictwo,
kim jest dla Narodu Wybranego,
na czym polega Jego rola jako Mesjasza.
Zachwyt Jego osobą,
Jego piękne czytanie,
słuchaczy zdumienie z nauczania,
chwilowym się okazały,
nie wyszły poza synagogę,
w ich sercach nie zrodziła się wiara.
– – – – –
Być może,
że czasem masz ochotę klaskać
niedzielnemu kaznodziei.
Podziwiasz wymowę,
rzetelną argumentację,
ale czyś się przez to zmienił?
– – – – –
Poniedziałek III Tydzień Zwykły
Mk3,22-30
Jak może szatan wyrzucać szatana?
Chrystus miał apostołów,
ludzi sobie oddanych.
Miał przyjaciół, ludzi wdzięcznych,
bo było im danym
doznać Jego mocy uzdrawiającej
i tych najbliższych sobie
pozostawionych w Nazarecie,
od czasu do czasu odwiedzanych.
Chrystusowi nie brakowało
ludzi nieżyczliwych,
wrogo nastawionych,
szukający zaczepki.
I najsmutniejsze w tym,
że byli z kręgu świątyni.
Uczeni w Piśmie,
którzy lud nauczali,
czytali Księgi święte
i zgromadzonym je wyjaśniali.
To oni słysząc o uzdrowieniach,
o cudach dokonanych,
w swych bluźnierczych wypowiedziach
nie wierząc
w Chrystusa jako Mesjasza,
w oskarżeniach
posuną się do stwierdzenia,
że mocą Belzebuba zdrowie przywraca.
– – – – –
Wtorek III Tydzień Zwykły
Mk3,31-35
„Oto Twoja Matka i bracia na dworze pytają o Ciebie”.
Matka Chrystusa,
jak każda mama
zawsze o syna zatroskana.
Tym bardziej,
im Go dłużej nie widziała.
Nie wystarczają Jej sny o Nim,
wieści dochodzące.
Chce Go zobaczyć,
uścisnąć, tym uspokoić
matczyne serce kochające.
Maryja pod domem stała.
Do wnętrza nie weszła.
W nauczaniu Synowi
przeszkadzać nie chciała.
Uczniowie Ją widzący
o Jej przybyciu
Chrystusowi powiedzieli.
Cierpliwie czekała.
Tylko się domyślam,
że doszło spotkania
Matki ze swym Synem.
Nie mogło być inaczej,
bo na nic by były nauczania
o szacunku wynikłym z Bożego Przykazania
w myśl, którego, dziecko
wobec swych rodziców
szacunek winno okazać.
– – – – –
Środa III Tydzień Zwykły
Mk 4,1-20
„Wyszedł siewca siać ziarno. Jedno padło…”
Nie pierwszy raz
apostołowie
otwarcie się przyznali,
że nauczania przez przypowieści
nie zrozumieli.
W zamian za szczerość
wyjaśnienie otrzymali.
A więc sam Chrystus im tłumaczy,
że tak jak losy ziarna
rzucanego na glebę
mogą być różne
i bywa, że siewca
obfitego plonu
nigdy nie zobaczy,
Bo warunki miało niekorzystne.
Susza, ziemia marna,
wydziobane,
zadeptane.
Tak i ze Słowem Bożym.
By owoc dało
nie wystarczy powiedzieć,
że się słuchało,
Ale trzeba uczynić podatnym
na jego przyjęcie
swój umysł, swą wolę
i swoje serce.
– – – – –
Czwartek III Tydzień Zwykły
Mk 4,21-25
Światła nie stawia się pod korcem.
Cieszysz się światłem.
Daje możliwość
postrzegania otoczenia.
Dzięki niemu wiele rzeczy,
ludzi, przedmiotów
masz okazję zobaczenia.
Dlatego tak go umieszczasz,
by jak największą
powierzchnię oświetlało
i jak najwięcej ludzi
z jego blasku skorzystało.
Tą przypowieścią
Chrystus wyjaśnia
jak ważnym w budowaniu
Królestwa Bożego
jest Słowo Boże,
które jest źródłem życia
i siłą jego istnienia.
Dlatego posługuje się obrazem światła,
które w przekazywaniu
powinno docierać
do każdego chętnego go słuchać,
w jego promieniach
swą wiarę pogłębiać
i prawdy z niej pochodzące
w swe życie wcielać.
– – – – –
Piątek III Tydzień Zwykły
Mk 4,26-34
Królestwo Boże.. jak nasienie rzucone w ziemię.
Znane są losy
rzuconego ziarna
na żyzną glebę.
Zakiełkują,
będą wzrastać,
wydadzą kłosy.
Swym plonem siewcę uradują,
staną się chlebem
by głód zaspakajać.
Tak dzieje się
z Królestwem Bożym.
Początki skromne,
rozwój stopniowy.
Trzeba było wieków
by dziś podziwiać
co dokonało się z przyjściem Chrystusa.
Jak wiele człowiek
przez swą wiarę,
nadzieję w Bogu osiągnąć może,
łaską Bożą obdarzony,
ogarnięty miłością
tak wobec Boga jak i bliźniego.
Z ziarna wyrósł Kościół,
w którym wierzący znajdują
drogę do uświęcenia
i wiecznego zbawienia.
– – – – –
Sobota III Tydzień Zwykły
Mk 4,35-40
Uciszenie burzy na morzu.
Groźnie wyglądają
burzą spiętrzone fale
szczególnie wtedy,
gdy jest się w łodzi
i szanse wyjścia cało są bardzo małe.
Na to wypłynięcie
sam Chrystus apostołów nakłonił.
Chciał przeprawić się
na drugą stronę.
Inni to widząc za nimi popłynęli,
doświadczyli grozy.
Ale dzięki Chrystusowi
tylko strachu się najedli.
Nie wierzę,
by Chrystus w taką burzę,
która łodzią rzuca
powodując jej zanurzanie
smacznie spał.
Zapewne tylko udawał,
wypróbować chciał
co dało Jego nauczanie?
tym, których wybrał.
Usłyszy ich rozpaczliwe
o ratunek wołanie.
A oni wobec swego Mistrza
okazali swą słabą wiarę.
– – – – –