Twe serce
pod żebrami skryte
w kolorze czerwieni,
ma swój rytm
ustawicznej pracy
gwarantującej życie.
Jest symbolem
miłości,
reaguje na wszystko
czego doświadcza,
doznanego dobra
jak i przykrości.
Ma kochać tak
jak pracuje,
cicho,
skromnie i uczynnie,
w zamian
tego samego oczekuje.
Radośniej,
szybciej zastuka,
gdy ktoś za doznane
dobro
okaże wdzięczność,
podziękuje.
Gdy ktoś
się uśmiechnie,
powie miłe słowo,
pomacha ci ręką,
gdy idziesz
drugą stroną.
Widząc cię smutnym
uściśnie
mocno ci rękę,
zapyta o przyczynę,
pocieszy i dłużej
pozostanie z tobą.
Przeboleje
rany zadane,
niesłuszne oceny,
złe traktowanie,
tylko mocniej
uderzy
w żeber ściany.
Każe zamilknąć
gdy w doznanej
niesprawiedliwości,
mściwości,
w niszczeniu dorobku
chce mu się krzyczeć.
Doznaje skurczu
w chwilach rozstania,
gdy czyjeś odejście,
śmierć przypomni
o kruchości życia,
przemijania.
Ratunkiem w ukojeniu,
tarczą przed rozpaczą,
pomocą mu wiara
i przypomnienie
że wieczność szczęśliwa
miejscem spotkania.
Dbaj o serce,
niech jak najdłużej
wykonuje swą pracę,
okazuj drugim życzliwość,
doświadcz miłości,
urazy chciej wybaczyć.
– – – – –