Przed laty
stanąłem na wyspie
pod krzyżem
południa,
gorącej, zielonej,
pośród wież
minaretów po wioskach
i miastach
w których
pięć razy dziennie
wyznawcy Mahometa
modlą się
do Allacha.
Przebyłem
kawał świata,
by głosić
Ewangelię
i prawdę wiary,
że Jezus Chrystus
jest Synem Bożym,
a więc Bogiem,
a nie prorokiem.
Co z tego
po latach zostało?
Jak mi mówią,
siejba
nie poszła na marne,
nie wszystkie ziarna
zadeptano,
nie wszystkie
spaliło słońce,
trochę zakiełkowało,
pielęgnowane
przetrwało deszcze,
wiatry,
rosło
i kłosem wiary
zaowocowało
w to,
co Kościół Katolicki
głosi,
i pobożnością,
więc cieszyć
się mogę,
że stało się to,
o com Boga
prosił.
– – – – –