Tak mi się wydaje….
że w obecnych czasach
nasza planeta
ziemia
coraz szybciej się obraca.
Od samego rana
pośpiech widać
w domu,
w przygotowaniu
dzieci
do przedszkola,
do szkoły,
rodziców do pracy
i tak dzień po dniu
w koło.
A potem
wszystko
w odwrotną stronę,
powroty
do miejsc rano
opuszczonych,
posiłek przygotować
by coś zjeść,
lekcje odrobić,
odpocząć,
pooglądać,
parę telefonów
wykonać,
kilka odebrać,
Panu Bogu
na dobranoc
pa…pa…
i spać.
A kiedy w niedzielę
z poczucia
obowiązku
i potrzeby serca
pójdziesz do kościoła
pragnąc posilić się
Słowem Bożym
i Eucharystycznym Chlebem
gwarantuję,
nie będzie ci się dłużyć.
Kapłan,
lektorzy, ministranci
w odświętnych
szatach liturgicznych,
lud rozśpiewany
wspomagany
organami.
Kościół suto
oświetlony,
ołtarz główny
dostojnie przyozdobiony
kwiatami.
Pośród
tak odświętnego
nastroju,
ludzi zgromadzonych
uczestniczących
w sprawowanej
przez kapłana
Mszy świętej niedzielnej
wyczuwa się
jakiś pośpiech,
najczęściej
druga modlitwa
eucharystyczna
jest odczytywana,
kazanie krótkie,
nie wszystkie modlitwy,
są śpiewane.
Ksiądz
się śpieszy,
a lud się cieszy.
A może ?
50 złotych
to za mało,
by Msza Św.
była śpiewaną ?
Ten pośpiech widać
i po drugiej stronie,
najwidoczniejszy
staje się,
kiedy na koniec
Eucharystii,
kiedy kapłan
zgromadzonych
pobłogosławi,
organista zaintonuje
pieśń,
ksiądz do zakrystii,
a ludzie
tak szybko
kościół opuszczają
jakby się
strop walił.
Na nabożeństwach
w pierwszy piątek,
pierwszą sobotę miesiąca,
w środy
do Matki Boskiej
Nieustającej Pomocy
i ku czci Św. Ojca Pio
coraz mniej
śpiewów,
a więcej czytania,
kojarzy się
z Pendolino
sposób
ich celebrowania.
Dlaczego więc
człowiek
tak się śpieszy ?
wierzy,
że życie w wieczności
to dla zbawionych
szczęście,
i chce się nim
jak najszybciej
cieszyć.
– – – – –