mysli jacka furtiana - do slow Pana

Wspomnienie...

W jesienne dni,
pośród normalnego
biegu życia,
w chwilach wytchnienia
mimo woli
powracają wspomnienia
z wakacji,
z urlopu,
tym bardziej,
jeżeli coś w szczególnego
się wydarzyło
i tego
byliśmy uczestnikami.

Wracam pamięcią
do dnia 22 września br.
sobota,
jak na tę porę roku dzień
wyjątkowo zimny.
Ustrzyki Dolne,
17 – to tysięczne
piękne miasteczko
w Bieszczadach,
na Podkarpaciu,
przez miasto
płynie rzeka Strwiąż,
ma jedną Grecko – Katolicką,
i dwie Rzymsko –Katolickie
parafie.

Uroczy rynek,
z fontanną, kurantami,
piękną współczesną
architekturą,
a z minionych lat
kamieniczki, domy
odrestaurowane.
Świętowało
100 lecie Niepodległości Polski.

Władze lokalnw,
parafie na tym terenie
uzgodniły,
że punktem kulminacyjnym
tych uroczystości
Eucharystia
na Kamiennej Górze
na stoku Laworty.

Bieszczady
to nie Tatry,
góry – nie tysiączniki,
tę wybrano,
            bo tak latem jak zimą
jest uczęszczaną
przez wczasowiczów,
lubiących
wycieczki w góry,
sporty zimowe
co ułatwia
wyciąg krzesełkowy.

Zgodnie z zapowiedzią
w sam dzień,
a więc 22 września br.
w kościołach
nabożeństwo
poprzedzające
marsz patriotyczny
o godzinie 10.oo-ej.

Wszedłszy do zakrystii
w sutannie,
w ciepłej kurtce,
w butach miastowych
spotkałem ks. proboszcza,
ks. katechetę
ubranych na sportowo
i zauważyłem,
na mój widok
ich zdumienie
i zapytali,
czy również wybieram się
z nimi,
powiedziałem tak,
włożono do walizy
ornat dodatkowy

W kościele
zgromadzili się wierni,
poczet sztandarowy,
nabożeństwo
prowadził ks. proboszcz
teksty modlitwy
dotyczyły
wdzięczności za niepodległość,
miłości Ojczyzny,
po nim
wyruszyliśmy w drogę.

Zaczęto
modlitwę Różańcową,
ale w miarę jak droga szła
pod górkę,
coraz ciszej mówiono,
szliśmy za szybko…
cały czas pod górę
stromo bywało,
aż uczestnikom
tchu brakowało.

Wszyscy
się zatrzymali,
odetchnęliśmy nieco,
trudny odcinek
mieliśmy za sobą,
po godzinnej wędrówce,
zasapani, umorusani
doszliśmy do polany
gdzie już byli inni kapłani,
ołtarz,
i wszystko do Eucharystii
przygotowane.

Dostrzegłem
czekających na nas
drogą nie zmęczonych
księży z sąsiednich parafii
w sutannach,
w czystych butach,
zrodziło
mi się głowie,
jak oni się tu dostali?

Eucharystii
przewodniczył ks. proboszcz
z parafii św. Józefa,
kazanie patriotyczne
głosił ks. kustosz
Sanktuarium Maryjnego
Matki Boskiej Bieszczadzkiej
w Jasieniu,
był chór, fanfary,
na końcu
podziękowania wszystkim
uczestnikom,
i szczególnie tym,
którzy ją w tym miejscu
przygotowali.

Padający deszcz,
ścielącą się mgłę, zimno
odczuwali wszyscy,
zanim zdjąłem
z siebie ornat, złożyłem,
dostrzegłem że w powrocie
uczestnicy
okazali się szybcy.
Dołączyłem
do dwóch osób
i tą samą drogą
stromą, gliniastą,
powoli
jak po ślizgawce
schodziliśmy w dół,
i tak utytłani
w błocie
doszliśmy do drogi
prowadzącej do miasta.

Nie pisałbym tego,
gdyby nie prosty fakt
z życia wzięty
że młodsi
są sprytniejsi, zwinniejsi,
przebieglejsi,
bardziej szybcy
w głowach niż w nogach,
starego
wystrychnęli na d u d k a,
oni tę górę
osiągnęli i zjechali
wyciągiem narciarskim
a stary mnich
u schyłku 84-go roku życia,
z certyfikatem uczestniczenia
w obchodach uroczystości
100 lecia Niepodległości
w Ustrzykach Dolnych
        dreptał na n ó ż k a c h.

P.S.
A potem…
było pranie
sutanny, spodni,
mycie obuwia
utytłanego bieszczadzkim błotem,
suszenie na piecu,
z nadzieją, że wyschnie
do porannej
Mszy świętej niedzielnej.

I jak tego nie wspominać ?
skoro tyle przeżyć
z tak pięknej uroczystości.
Nie słońce, ciepło
to sprawiło,
ale trud, wysiłek
włożony w świętowanie
niepodległości.
Namiastka tego,
czego musieli doświadczyć
100 lat temu
nasi rodacy,
a nam dziś zda się
w dalekiej przeszłości.

- - - - -

0 Comments

Posted on 17 Nov 2018 by jacek