mysli jacka furtiana - do slow Pana

W przydrożnej kapliczce...

Posłuchali
wielkopostnego rekolekcjonisty,
zebrało się kilka osób
wzięli ze sobą
pędzle, szczoteczkę,
gąbkę, ściereczki.
Poszli
do przydrożnej kapliczki
w której Chrystus cierpiący
na pniaku siedział
patrząc przed siebie,
ale miał tak
zapylone
kurzem oczy,
których już nikt z przechodniów
nie widział.

Ściszonym głosem,
z czołem pochylonym
westchnęli
do Chrystusa umęczonego:
„Któryś za nas cierpiał rany,
Jezu Chryste zmiłuj się nad nami.”
Przeżegnali się
z namaszczeniem,
w skupieniu do czyszczenia
się wzięli.

Zaczęli od głowy,
od cierniowej korony,
kolec po kolcu
pędzlem, szczoteczką,
gąbką
z osadzonego pyłu
uwalniali,
głowę, czoło.
oczy głęboko osadzone,
nos, policzki,
ręce na kolanach złożone,
stopy
wysunięte do przodu
z dużą po gwoździu raną,
widocznie
było rzeźbiarza zamiarem,
by one pocałunkiem
były czczone.

Jakże inaczej
Chrystus teraz wygląda.
Cieszą się,
że każdy przechodzący,
zobaczy Smętnego Chrystusa,
który na Niego spojrzy.
Sami wpatruję się
w Niego,
w duszy jakby słyszeli słowa :
„Dziękuję, oczyściliście Mi oczy,
dobrze teraz was widzę,
imiona wasze
w sercu zapiszę
i odwdzięczę się łaską,
okażę Miłosierdzie,
gdy was klęczących
przy konfesjonale usłyszę.”

- - - - -

0 Comments

Posted on 11 Apr 2017 by jacek