mysli jacka furtiana - do slow Pana

30 Niedziela Zwykła C

XXX Niedziela Zwykła C

Łk 18,9-14

Łk 18,9-14 – sobota III Tygodnia Wielkiego Postu

„Jezus powiedział do niektórych, co ufali sobie, że są sprawiedliwi, a innymi gardzili, tę przypowieść: „Dwóch ludzi przyszło do świątyni żeby się modlić, jeden faryzeusz, a drugi celnik.”

Rozejrzyj się wokół siebie,

przypatrz się ludziom,

którzy przechodzą obok ciebie,

niskim, wysokim,

grubym, chudym,

z bladą, rumianą buzią.

W mig spostrzeżesz,

kto radosny, kto smutny,

kto skromny, kto wyniosły,

kto pokorny, kto pychą nadęty.

Zapewne wolisz przestawać

z człowiekiem radosnym.

Bo i ciebie rozchmurzy,

do uśmiechu pobudzi.

Z takim czas się nie dłuży.

Gorzej ze smutnym,

który i tobie łzę wyciśnie,

swą melancholią znuży.

Jak ognia unikasz

dumnego, zarozumiałego,

pychą zawładniętego.

Z głową stale zadartą.

Z daleka go omijasz,

by nie wysłuchiwać

samochwalstwa, samouwielbienia,

Jego wielkich dokonań,

głębokich przemyśleń,

genialnych planów,

trudnych zamierzeń,

wyjątkowych osiągnięć.

Po to mówi, by go podziwiać,

jemu klaskać, przytakiwać.

Wolałbyś go nie spotykać.

I nawet wtedy, gdy jako wierzący

pójdzie by się modlić do kościoła,

o sobie mówić nie przestanie.

Dumny z wiary w boga,

w modlitwie przed Nim

swą radość wyraża,

że śmiały i ma powód

by stać blisko ołtarza,

bo zawsze Bogu wierny.

Należną cześć oddaje i nie jest

jak inni grzesznicy,

oszuści, zdziercy, cudzołożnicy.

dwa razy w tygodniu pości,

o jałmużnie pamięta, ofiary daje.

Ale w czasie, tym samym w kościele,

jest nie tylko ten dumny

ze swej wiary w niedzielę,

jeszcze ktoś inny.

Też przyszedł by się modlić,

ale z pokorą, szczerą skruchą,

poczuciem winy wobec Boga

i modlitwą z serca płynącą,

przepojoną żalem słowa:

„Boże miej litość

dla mnie grzesznika”.

I usprawiedliwiony wyszedł.

W Ewangelii Chrystus mówi,

że postawa, tak się modlącego dokona

jego usprawiedliwienia.

A nie samozadowolenie

człowieka zarozumiałego.

Jako wierzący trochę swego czasu

poświęcasz modlitwie.

Wsłuchując się w słowa Chrystusa,

dla ciebie będzie

z duchowym pożytkiem

wiedzieć i znać,

jaką postawę odpowiednią,

właściwą, przyjąć masz

w spotkaniu z Bogiem.

Chrystus mówi wyraźnie pokora.

Nie w tym, że staniesz pod chórem,

na zewnątrz kościoła,

ale w tym, że świadom swych grzechów

i prosząc o ich wybaczenie

w sakramencie pojednania,

to już załatwiłeś z Nim,

otrzymałeś ich odpuszczenie.

A poczucie winy za zło popełnione

wobec boga i bliźniego,

podtrzymuje twą pokorę.

Takiej postawy bóg wymaga,

taką kościół zaleca,

taką Chrystus pochwala.

- - - - -

Spójrz jak w naszej ojczyźnie

wzrosła liczba pobożnych celników,

którym poczucie winy,

chrześcijańska pokora

każe stać już nie pod chórem,

a na zewnątrz kościoła.

- - - - -

0 Comments

Posted on 04 Jan 2017 by jacek