![]() |
||||||||||||||||||||||||||||||
Poniedziałek, 17 lutego 2025 - 48 dzień roku | ||||||||||||||||||||||||||||||
|
30 Niedziela Zwykła A i dni po...
30 Niedziela Zwykła A
Mt 22,34-40
„…uczony w Prawie,
zapytał wystawiając Go na próbę: „Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest
największe?”
Pytający
faryzeusz
chciał
wprawdzie Chrystusa
podchwycić
na słowie
ale
pytanie było uzasadnione.
Było,
bowiem mnóstwo przepisów
i
wynikłych z nich zobowiązań,
a
odnośnie zachowania ich niejednomyślnie
odpowiadały rabinackie szkoły.
Padające
z ust Chrystusa wyjaśnienie
jest
pierwszym i jasnym
podkreślającym
wewnętrzną więź
łączącą
przykazanie miłości Boga
z
przykazaniem miłowania bliźniego
a
określenie,
że
całe Prawo sprowadza się do tych dwóch
obowiązujących
człowieka
mówi
jak ważnym jest dla każdego,
któremu
na sercu leży troska o zbawienie.
Jego
treścią jest miłość ku Bogu jako Stwórcy
i
dawcy darów,
oraz
miłość ku bliźniemu
wyrażoną
w życzliwej woli traktowania go
jak
siebie samego.
- - - - - 30 Tydzień Zwykły – poniedziałek Łk 13,10-17 „Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i prowadzi, by go napoić? Tymi ostrymi ale i prawdziwymi słowami Chrystus zamknął usta przełożonemu synagogi, który z zarzutami zwrócił się do Chrystusa, że uzdrowił w szabat na oczach ludu od osiemnastu lat kobietę chorą lekceważąc przepisy dotyczące dnia świętego dając zgorszenie. Powiedzenie przez Chrystusa do przełożonego synagogi „obłudnicy” podziałało jak piorun. A uzasadnienie, że w szabat prowadzą do wodopoju osła lub wołu wywołało złość, wstyd i upokorzenie. Było im publicznym wytknięciem jak daleko ich obłuda ich sięga. W szabat odmawiają pomocy choremu człowiekowi a prowadzą i poją domowe zwierzęta. - - - - - 30 Tydzień Zwykły – wtorek Łk 13,18-21 „Z czym mam porównać królestwo Boże? Podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła…” Chrystus chcąc ukazać rozwój królestwa Bożego w sercu człowieka, porównuje go do ziarna rzuconego w ziemię w drzewo się rozwijającego ptakom dając schronienie i miejsce na gniazda. Małe a taka w nim potęga. Porównuje go do zaczynu danym do mąki i w rosnącym cieście. Niby go niewiele a tak szybko jego działanie widać po objętości, a potem w upieczonym, wyrośniętym chlebie. Tymi obrazami Chrystus chce uczynić łatwiejszym zrozumienie potęgi wiary, słuchanego Słowa Bożego, dobra czynionego. Choć początki niepozorne, to owocem ich ludzie święci. - - - - - 30 Tydzień Zwykły – środa Łk 13,22-30 „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi; gdyż wielu, powiadam wam,, będzie chciało wejść, a nie będą mogli.” Chrystus nauczając o królestwie Bożym jako miejscu szczęśliwej wieczności, o życiu jako drodze ku niebu, o zbawieniu jako nagrodzie za wierność Przykazaniom Bożym, za ofiary i wyrzeczenia, o warunku koniecznym do spełnienia: zaparcia się siebie, wzięcia swego krzyża pójścia za sobą i naśladowania, do pytania sprowokował treścią swego nauczania. „Czy tylko nieliczni będą zbawieni?” Chrystus w odpowiedzi potwierdził wszystko to, co wcześniej powiedział. „Usiłujcie wejść przez ciasne drzwi.” To wierność Bogu do końca swych dni. Inaczej nie wejdzie nikt. - - - - - 30 Tydzień Zwykły – czwartek Łk 13,31-35 „…przyszli niektórzy faryzeusze i rzekli Mu: „Wyjdź i uchodź stąd, bo Herod chce Cię zabić.” Nie była to przestroga, ani słowa ostrzeżenia z pobudek życzliwości faryzeuszów wobec Chrystusa, ale próba zastraszenia by dla swego bezpieczeństwa opuścił Judeę. Rozpoznał Chrystus ich intencje, nie skorzystał z rady. Ma swoje zadania do spełnienia do zrealizowania plany, program działania, którego zakończeniem będzie śmierć w Jerozolimie nie wcześniej, nie później aż wypełni swe posłannictwo, spełni swą misję, powierzone przez Ojca zadanie. Wiara w Boga, przynależność do Chrystusa, korzystanie z otwartych drzwi kościoła od wielu po świecie wymaga odwagi, i dziś za wiarę są prześladowani. - - - - - 30 Tydzień Zwykły – piątek Łk 14,1-6 „Któż z was, jeśli jego syn albo wół wpadnie do studni, nie wyciągnie go zaraz, nawet w dzień szabatu.” Nie zrażał się Chrystus złośliwymi uwagami faryzeuszów ani ich pogróżkami. Nie martwił się, że Go śledzą, bo uzdrawia w szabat. Nawet wtedy, kiedy zaproszony na posiłek przez przywódcę faryzeuszów i dostrzegłszy chorego człowieka pyta ich o zdanie, czy wolno w szabat uzdrawiać? Nie czekając na odpowiedź dotknięciem chorego uzdrawia i odprawia. Równocześnie postanawia uzasadnić swoje postępowanie a im udowodnić brak poprawnego rozumowania skierowanym do nich pytaniem: „Jeśli komuś z was, syn lub wół do studni wpadnie zaraz go nie wyciągnie nawet w dzień szabatu? Tym Chrystus zamknął im usta. Nie podjęli tego tematu. - - - - - 30 Tydzień Zwykły – sobota Łk 14,1.7-11 „Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie…” Przypowieść dziś czytana jest lekcją pokory dla tych, których pycha zżera, marzy im się kariera, chcą mieć coś do powiedzenia, maja chęć do rządzenia. Temu zaś, który chce być widzianym, słuchanym, szanowanym, pierwsze miejsce zajmować za stołem Chrystus przypomina, że czymś bardzo ważnym w życiu chrześcijanina być pokornym. To oznacza sumiennie wypełniać swe obowiązki pomimo, że nie wymagają ani wielkiej wiedzy, ani wyjątkowych zdolności ale potrzebne do funkcjonowania wspólnoty, społeczności. Taka postawa wymaga wielkiej wiary, psychicznej odporności. Bo doznając niedostrzegania trzeba mocno wierzyć, że Bóg kiedyś powie „posiądź się wyżej”, nagrodzi w wieczności. - - - - - 0 Comments
Posted on 14 Dec 2016 by jacek
Content Management Powered by CuteNews
|
|
||||||||||||||||||||||||||||