29 Niedziela Zwykła A
Mt 22,15-21
„Nauczycielu, wiemy, że jesteś prawdomówny… powiedz czy wolno płacić podatek Cezarowi…?”
Jeżeli komuś chce się zaszkodzić
i szuka się powodu by się go pozbyć,
to pochlebstwami chce się skłonić
do wypowiedzenia
swojego zdania na drażliwy temat
by mieć powód do oskarżenia.
Tak przewrotnie postąpili
faryzeusze i zwolennicy Heroda
mówiąc Chrystusowi,
że wiedzą o Jego prawdomówności,
że naucza drogi Bożej,
że nie ogląda się na osobę ludzką
rzucając pytanie odnośnie uczciwości,
czy wolno płacić podatek Cezarowi, czy nie?
Chrystus nie połknął tego haczyka.
Zapytał czyja podobizna jest na monecie?
Swoją właściwą odpowiedzią
pojedynek na słowa przegrali.
Bo mówiąc,
że na monecie jest wizerunek Cezara
Chrystus im powie,
że oddając co Bożego Bogu,
co Cezara Cezarowi
jest wymogiem sprawiedliwości.
– – – – –
29 Tydzień Zwykły – poniedziałek
Łk 12,13-21
„Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości,…
życie jego nie jest zależne od jego mienia.”
Chciwość
popycha człowieka
do ustawicznego poszukiwania
sposobów zdobycia
upragnionych dóbr
by zaspokoić chęć posiadania.
Chciwiec
nie patrzy na środki,
w nich nie przebiera,
lekceważy głos sumienia
by tylko mieć jak najwięcej,
zadowolić siebie,
żądzę bogacenia.
Każde przedsięwzięcie
zyskiem mierzy.
W pieniądzu widzi pomyślność,
że da mu szczęście wierzy.
Takim Chrystus
dedukuje swą przypowieść
o człowieku zadowolonym
z obfitości dóbr posiadanych
i jego chęcią użycia
nie przypuszczając jednego,
że są to ostatnie minuty jego życia.
– – – – –
29 Tydzień zwykły – wtorek
Łk 12,35-38
„Szczęśliwi owi słudzy, których Pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie.”
Świadom jesteś
czasu upływającego
wszystko w życiu
stopniowo zmieniającego.
Z jednego etapu
przechodzisz do następnego
oczekując kolejnego.
Taką też postawę oczekiwania
wymaga wiara,
żąda Chrystus
od swych wyznawców
na swoje powtórne przyjście,
które ma być wykorzystaniem
rożnych okresów życia
na jak najlepsze przygotowanie
samego siebie
na spotkanie z Bogiem u jego kresu
a początku wieczności.
Przez takie oczekiwanie
twoje życie nabiera sensu i wartości
bo jest ukierunkowane ku Bogu
a wspomagane łaską sakramentalną,
Słowem Bożym, Eucharystią,
niebo będzie ci nagrodą.
– – – – –
29 Tydzień Zwykły – środa
Łk 12,39-48
„Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę.”
O wiele łatwiej jest słuchać
o prawach i przywilejach,
niż o zadaniach i obowiązkach
koniecznych do wypełnienia.
Chrystus zapewnia,
że przyjdzie czas a rozliczonym będziesz
z sumienności wykonania
z rozlicznych zadań
wynikłych z życiowego powołania.
Osąd będzie surowy.
Nie będzie on dotyczył tylko kapłana
z jego posługi sakramentalnej,
i ewangelizowania,
ale każdego spotka i zmusi do odpowiedzi
jak wywiązywał się z obowiązków
stanu, powołania.
A tych masz wiele.
Wyznacza je rodzina,
praca dająca utrzymanie,
w Boga wiara
i wynikłe z niej zobowiązania.
Strzeż się lekkomyślności
bo za zawinione zaniedbania
czeka cię „wielka chłosta”, surowa kara.
– – – – –
29 Tydzień Zwykły – czwartek
Łk 12,49-53
„Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże bardzo pragnę, żeby on już zapłonął.”
Te słowa Chrystusa
są deklaracją
z czym przychodzi do człowieka
jako Jego Zbawiciel,
Syn Boży.
Przychodzi z łaską,
prawdą i miłością.
I Chrystusa pragnieniem,
by człowiek przez łaskę
złączony z Bogiem
kierował się prawdą,
a miłość wobec Boga i bliźniego
była mu w życiu
naczelną zasadą.
Wtedy spełni się
pragnienie Chrystusa,
bo to z czym przyszedł
zostało podjęte,
a czas pokaże czy ten ogień
przejdzie w płomień
i ludzkie serca rozpali
by były zdolne do głębokiej wiary,
czynów miłosierdzia,
do ofiary i poświęceń.
– – – – –
29 Tydzień Zwykły – piątek
Łk 12,54-59
„Obłudnicy, umiecie rozpoznawać wygląd ziemi i nieba, a jakże obecnego czasu nie rozpoznajecie?”
W słowach Chrystusa słychać żal
wobec ludzi współczesnych sobie,
że po słońcu, wietrze,
księżycu, gwiazdach
umieją przepowiadać pogodę
odczytując poprawnie
znaki w przyrodzie,
a po tak wielu cudach
uczynionych przez siebie,
oczekiwanego Mesjasza
rozpoznać nie mogą.
Zawsze w dziejach kościoła
pojawiają się znaki czasu.
Są to wydarzenia,
które poza stroną zjawiskową
zawierają głęboką treść,
są znakami obecności Bożej w świecie
a dotyczą zbawienia człowieka.
Umiejętność ich rozpoznania,
właściwe zrozumienie
od życiowych pomyłek ustrzeże,
którą popełnili słuchający Chrystusa.
Znaki widziane nie pomogły im w wierze.
– – – – –
29 Tydzień Zwykły – sobota
Łk 13,1-9
„Czy myślicie, że, że ci nieszczęśnicy, na których zwaliła się wieża w Siloe i zabiła ich, byli większymi grzesznikami niż wy?”
Bywa, że nieszczęścia
na człowieka spadają.
Nie znaczy to,
że są wymierzoną karą
przez Boga na tych,
którzy przez popełnione zło
od niego się oddalają
bo i ludzie religijni,
pobożni, osoby Bogu poświęcone
też ich doświadczają.
Są one ostrzeżeniem
by nie trwać w grzechu,
bo śmierć może zaskoczyć,
przyjść niespodziewanie
nie dając czasu
na pojednanie z Bogiem,
na wzbudzenie szczerego żalu.
Są i zachętą
do ożywienia wiary,
odwrócenia się od zła, nawrócenia
i życia w łasce uświęcającej.
Tak żyj a nie będziesz się bał
czarnych chmur nad sobą wiszących.
– – – – –