22 Niedziela Zwykła A
Mt 16, 21-27
„Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego razem z aniołami swoimi i wtedy odda każdemu według jego postępowania.”
Różnie życie
ludzie sobie urządzają.
Szukają radości,
zadowolenia,
przyjemności.
Choć nakazy Boga znają,
lekceważą.
Jakby ich rygoryzm, stanowczość
należały do przeszłości.
Marzą by z życia wycisnąć ile się da
dla swej korzyści,
bogactwa, majętności.
Dalekie im jakiekolwiek wyrzeczenie.
Strach budzi najmniejsza dolegliwość,
cierpienie.
Zgubę im szykuje taka postawa.
Bo jeżeli w porę
nie przyjdzie opamiętanie
strata będzie wielka,
szkoda niepowetowana.
Szczęśliwa wieczność stracona,
szansa zmarnowana.
Wielka przegrana.
– – – – –
22 Tydzień Zwykły – poniedziałek
Łk 4,16-30
„Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi…”
Z entuzjazmem,
z radością
Chrystus przychodzi
po dłuższej nieobecności
do Nazaretu
rodzinnego miasta.
Miasta swego dzieciństwa,
młodości,
w którym wzrastał
do dojrzałości.
W dzień szabatu
wraz z uczniami
poszedł do synagogi
by się modlić.
Jego wybrano
by czytał
fragment Pisma Świętego
i czekano,
co powie.
I tym, co powiedział
zmienił nastrój ludzi.
Mówił o swym namaszczeniu,
posłannictwie,
a gniew w nich obudził.
– – – – –
22 Tydzień Zwykły – wtorek
Łk 4, 31-37
„A był w synagodze człowiek, który miał w sobie ducha nieczystego. Zaczął on krzyczeć…”
Szabat
był błogosławionym dniem
dla Chrystusa.
W ten dzień święty
tłumnie się gromadzono
na modlitwie w synagodze
i chętnie słuchano
tekstów Pisma świętego.
Chrystusowi dawało to okazję
do wspólnej modlitwy
i nauczania.
I bywało,
że coś wyjątkowego
się zdarzało.
Tak było i tym razem.
pośród ludzi był opętany,
i on swoim krzykiem
„Wiem, kto jesteś święty Boże”
zwrócił na siebie uwagę.
Szatan wiedział
kim jest Chrystus.
Przegnany z opętanego
innych będzie z powodzeniem kusił
by nie wierzyli w Niego.
– – – – –
22 Tydzień Zwykły – środa
Łk 4,38-44
„Także innym miastom muszę głosić Dobrą Nowinę o królestwie Bożym, bo na to zostałem posłany.”
Miasto Kafarnaum wielką rolę
w życiu Chrystusa odegrało.
W nim powołał
większość apostołów,
licznych cudów w nim dokonał.
A każdy uzdrowiony
wyznając wiarę w Chrystusa Mesjasza,
był najlepszą reklamą
w Jego przyjście
po długich oczekiwaniach.
Dom Piotra
i wieść o uzdrowieniu
jego teściowej zachęciło wielu
do gorącej prośby o zdrowie.
Nie odmawiał,
kładł na nich swe ręce
zdrowie przywracał,
od złego ducha uwalniał.
A kiedy poszedł na miejsce pustynne
szukały Go tłumy,
znalazłszy prosili by pozostał.
On świadom swego posłannictwa
pójdzie do innych miast,
bo po to Go Ojciec posłał.
– – – – –
22 Tydzień Zwykły – czwartek
Łk 5,1-11
„Widząc to Szymon Piotr przypadł Jezusowi do kolan i rzekł; ”Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem grzeszny…”
Wybrani
apostołowie byli świadkami
nauczania Chrystusa
i licznych cudów,
a na widok chodzących
za nimi tłumów
ożywiała się w nich wiara
w Mesjasza.
Chrystusowi najbardziej zależało
by ona była coraz głębsza,
mocniejsza
w gronie apostolskim
i dlatego nie szczędził im okazji
by i oni
doświadczając Jego boskiej mocy
z dnia na dzień
mogli w Niego wierzyć mocniej.
Potwierdza to postawa Piotra,
który na słowa Chrystusa
by wypłynął na głębię
i zarzucił sieci
widząc mnóstwo złowionych ryb
na kolanach wyznał swą wiarę:
„Odejdź Panie, bo jestem człowiek grzeszny.”
– – – – –
22 Tydzień Zwykły – piątek
Łk 5,33-39
„Nikt też młodego wina nie wlewa do starych bukłaków; w przeciwnym razie młode wino rozerwie bukłaki…”
O czasach,
które należą do przeszłości
mówimy minione,
o tych w których przyszło nam żyć
współczesne.
Z perspektywy dwóch tysięcy lat
stwierdzamy,
że z przyjściem Chrystusa na świat
nastała nowa era,
nazywana Nowym Testamentem
w przeciwieństwie do Starego,
który był przygotowaniem
na przyjście Mesjasza.
Z Jego pojawieniem
jako Syna Bożego Odkupiciela człowieka
stare prawo traci na aktualności,
a prawo nowych czasów
oparte na prawie miłości
jest drogą do zbawienia.
Stare bukłaki to judaizm w rozumieniu
uczniów Jana i faryzeuszów,
a młodym winem Ewangelia Chrystusa
jako drogowskaz ku niebu
dla Jego wyznawców, uczniów.
– – – – –
22 Tydzień Zwykły – sobota
Łk 6,1-5
„Czemu czynicie to, czego nie wolno czynić w szabat?”
Tak niektórzy faryzeusze
zinterpretowali
prawo starozakonne
zakazujące
zrywania kłosów
w szabat, dzień święty.
Mieliby rację
gdyby nie przeoczyli,
że apostołowie czynili to z głodu.
Dzień święty
jest dniem szczególnym,
czasem odpoczynku
i oddawania czci Bogu.
Wymaga
od ludzi wierzących
zachowania
Bożego Prawa
odnośnie uszanowania
dnia świętego
przez uczestnictwo
w niedzielnej Mszy świętej
i powstrzymanie się
od prac służebnych,
nie wynikających z funkcji społecznych,
nie koniecznych.
– – – – –