Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa A
Mt 11,25-30
„Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś to przed uczonymi i mądrymi, a objawiłeś prostaczkom.”
Jezus świadom
swego posłannictwa,
roli jaką ma do spełnienia,
sam według własnych
kryteriów
dwunastu apostołów wybiera.
Odwiedza
ich rodziny, bliskich
przyjaciół, znajomych
w miejscowościach
ich zamieszkania,
oni są pierwszymi słuchaczami
głoszenia ewangelii,
Mistrza nauczania.
Pośród nich
dokonują się
pierwsze uzdrowienia,
uwolnienia
od wpływów złego ducha
by w końcu nauczać w szabat
na terenie synagogi,
gdzie zgromadzony lud
wraz ze swymi nauczycielami
Go słucha.
Wielu
nauczycieli religijnych,
faryzeusze
wraz z Janem Chrzcicielem
wątpliwości mają,
czy prawdą jest,
czego Jezus naucza,
że jest Synem Bożym,
a więc oczekiwanym Mesjaszem.
Tych wątpliwości
nie mają ludzie,
którzy uwierzyli Jego słowom,
doświadczyli
Jego boskiej mocy,
zmysłami chłonęli to,
co będzie przedmiotem wiary
następnym pokoleniom.
Za wiarę
wybranych uczniów,
którzy porzucili własne rodziny
i poszli za Nim,
za wiarę prostego ludu,
w znaki i słowa,
za osobiste zaangażowanie
i posługę
Jezus uwielbia swego Ojca
za wszystko czego dokonał.
Źródłem
radości Jezusa
jest wiara rozniecona
w sercach i umysłach ludzi,
jest im ratunkiem i pomocą,
rodzi nadzieję i zaufanie,
powodem przemiany życia
na podobające się Bogu.
Źródłem
radości Jezusa
jest wiara prostych ludzi
przez którą zbliżają się do Boga,
przez którą są wierni
Przykazaniom Bożym,
dzięki którym wraz
z życiem prawym
dostępują zbawienia.
Zaprasza
Jezus do wiary w Siebie
wszystkich
zdolnych uwierzyć
w Jego nauczanie i Ewangelię,
bo dla wierzących
stał się Eucharystycznym chlebem,
na dowód swej miłości
dał przebić swe serce.
– – – – –