2 Niedziela Wielkiego Postu A
Mt 17,1-9
„… i zaprowadził ich na górę wysoką osobno. Tam przemienił się wobec nich…”
Przez życie
w stanie łaski uświęcającej
trwasz w więzi z Bogiem.
Przyjmując Chrystusa w Eucharystii,
karmiąc się Jego Słowem,
dostrzegając Go w bliźnich
jesteś Jego sercu bliskim.
Ale czy wszystko to
jest rzetelnym dowodem
Twej żywej wiary,
że przebywasz w obecności
Boga żywego?
i czy postępujesz zgodnie z tym,
co wyznajesz ustami,
że jesteś dzieckiem Jego?
Apostołowie
w zasięgu ręki mieli Chrystusa,
widzieli liczne cuda
czynione przez Niego
a mimo to z woli Chrystusa samego
było im dane
zobaczyć Go przemienionego.
By wzmocnić w nich wiarę.
W nadchodzący czas próby odwagę.
– – – – –
2 Tydzień Wielkiego Postu – poniedziałek
Łk 6,36-38
„Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny.”
Posłuchaj dobrze,
co Chrystus mówi
o Twoim stosunku
do drugiego człowieka.
To bardzo ważne
szczególnie w okresie Wielkiego Postu,
bo do tego zachęcał Kościół
u jego początku
a dziś przypomina,
że Twoje odniesienie się do bliźniego
musi opierać się na poszanowaniu
jego godności
i okazywaniu
miłosierdzia chrześcijańskiego,
które ma dotyczyć
tak potrzeb ciała,
jak i ducha.
Potrzeba pomóc w niedostatku pożywienia,
ale też nie osądzać jego postępowania,
być skorym do wybaczenia,
a dalekim od potępiania.
Postępując tak przyjmij z wiarą
zapewnienie Chrystusa,
że Bóg Ci odpłaci
taką samą miarą.
– – – – –
2 Tydzień Wielkiego Postu – wtorek
Mt 23,1-12
„Największy z was niech będzie waszym sługą.”
Jeżeli przez zdobytą wiedzę,
wykształcenie,
urząd,
stanowisko,
zajmujesz w społeczeństwie
jakąś pozycję
i z tego powodu
domagasz się wobec siebie
respektu, posłuchu,
czołobitności,
dowodzi to Twej wybujałej ambicji,
próżności,
pychy,
zarozumiałości.
Takie postępowanie
sprzeczne jest z duchem Ewangelii,
nauczaniem Chrystusa,
który domaga się pokory,
uczciwości,
poczuciem służby wobec drugich,
dając tym przykład
właściwego pojęcia władzy
wypływającego z dobrze
rozumianej religijności,
z przeżywanej wiary.
– – – – –
2 Tydzień Wielkiego Postu – środa
Mt 20,17-28
„Wiecie, że władcy narodów uciskają je, a wielcy dają im odczuć swą władzę.”
Nie przejdziesz życia
nie mając nad sobą dyrektora, kierownika,
przełożonego, zwierzchnika.
Może być Ci wcześniej znanym
jako współpracownik,
ale też i bywa, że kierownicze stanowisko
obejmuje człowiek nowy z góry przysłany.
Szybko wtedy zaobserwujesz
jak władza człowieka zmienia.
Daje poczucie pewności,
wyzwala skłonność do pouczania,
tworzenia norm postępowania,
wymuszania krzykiem ich zachowania.
Gwoli większego zysku
oszczędzania na czym się da
dla pochwały z góry i poklasku.
Chrystus to widział swymi oczami
i dlatego powiedział,
tak nie może być między wami.
A jeżeli pośród wierzących w Boga
władza komuś rozum odbierze
i mieć go będą za despotę, tyrana,
nie zrozumiał Ewangelii,
nie bierze wzoru z Chrystusa Pana.
– – – – –
2 Tydzień Wielkiego Postu – czwartek
Łk 16.19-31
„Żył pewien człowiek bogaty… dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak…”
Znasz ludzi bogatych,
zamożnych
i widzisz u swych drzwi pukających
bezdomnych, biednych,
niewiele lub nic niemających.
Ludzi pławiących się w dobrobycie
jak i żyjących w nędzy.
Jednych stać na zaspokojenie
każdego pragnienia
drudzy proszą o coś do jedzenia.
I pytasz, dlaczego w jednym kraju?
tak zróżnicowany styl życia,
dóbr posiadanych.
Chrystus ostrzega.
Nieszczęściem,
powodem wiecznej zguby
może się okazać bogactwo posiadane,
jeśli zostało nieuczciwie zdobyte,
lub wykorzystywane
do lekkiego życia
z lekceważeniem nakazu wiary
dzielenia się z biednymi,
okazywaniem potrzebującym
chrześcijańskiego miłosierdzia.
– – – – –
2 Tydzień Wielkiego Postu – piątek
Mt 21,33-43.45-46
„Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem… oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał.”
Dziełem Chrystusa
Syna Bożego
jest Kościół.
Przez Sakrament Chrztu Świętego
należysz do niego,
jesteś jego członkiem.
Kierowanie nim ludziom powierzył.
Powoływanym przez siebie
całkowicie zawierzył.
O obrazie kościoła wszyscy decydują.
Wierni przez posłuszeństwo
Prawu Bożemu,
przez swą postawę moralną,
a nade wszystko ci,
którzy nim kierują,
bo najbardziej są dostrzegalni.
Dziś Chrystus przypomina,
że mają to czynić w Jego imieniu,
nie na własną rękę,
według swych poglądów.
Wszyscy będą rozliczeni,
co zrobili z depozytem wiary,
jakie owoce wypracowali,
w Dzień Sądu.
– – – – –
2 Tydzień Wielkiego Postu – sobota
Łk 15,1-3.11-32
„Oto tyle lat ci służę i nigdy nie przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił z przyjaciółmi.”
Ludzi dobrych, cnotliwych
pobożnych, świętych nie brakuje.
Żyją pośród nas,
jako mieszkańcy wiosek, miasteczek i miast,
nikt na nich palcem nie pokazuje.
Bo dobro,
prawość w postępowaniu,
wierność zobowiązaniom
jest postrzegane jako normalność
w każdym społeczeństwie.
Ale niech ktoś w zło uwikłany,
gorsząc tym innych
dotknięty łaską Boga
zmiany postępowania dokona
i powróci do Kościoła,
radosna wieść pójdzie poza jego obręb,
że zrozumiał czynione zło
i szczerze za niego żałował.
Znajdą się zdziwieni,
że tyle rozgłosu o jednym nawróconym łajdaku,
a cicho o wiernych,
czyli tak, jak postąpił nawróconego brat
w dzisiejszej Ewangelii.
– – – – –