ŚRODA POPIELCOWA
Mt 6,1-6.16-18
„Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli…”
Twoje życie religijne
jest wynikiem przeżywania wiary.
Post, jałmużna, modlitwa
świadczy o jej skali.
Chrystus w trosce by miały
wartość zasługującą daje radę:
masz pościć,
modlić się,
dawać jałmużnę
unikając rozgłosu,
ludzkich oczu,
pochwały.
Byś poszcząc,
modląc się,
dzieląc się z biednymi
zawartością
swego portfela,
samemu ustrzegł się grzechu pychy,
a potrzebującemu
zaoszczędził upokorzenia.
Więc pość,
dawaj jałmużnę i się módl.
Gorąco wierz,
że nagrodzi Cię Bóg.
– – – – –
Czwartek po Popielcu
Łk 9,22-25
„Bo cóż za korzyść ma człowiek, jeśli cały świat zyska, a siebie zatraci lub szkodę poniesie.”
Stwórca wyposażył Cię
w rozum i wolną wolę.
Czyli masz
zdolność rozeznania i wyboru.
Jeśli wolna wola
światłem umysłu nie kontrolowana
przez chciwość popychana
do gromadzenia dóbr,
jak największego stanu posiadania,
lub jakaś inna namiętność
zawładnie Tobą to znak,
że daleki ci Bóg,
żeś zatracił ideały chrześcijańskie
szukając szczęścia
wśród fałszywych dróg.
Jako wierzący jesteś zobowiązany
w sumieniu
podjąć walki trud
z namiętnością
popychającą ku złu,
jeżeli zależy Ci
na wewnętrznym pokoju,
na życiu w zgodzie z Bogiem
i na zbawieniu.
– – – – –
Piątek po Popielcu
Mt 9,14-15
„Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki oblubieniec jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą
im oblubieńca, a wtedy będą pościć.”
Dobrze zrobiłeś
postanawiając
w tym okresie Wielkiego Postu
pościć więcej.
To znaczy chcesz zapanować
nad łakomstwem,
uczuciem głodu,
by dzielić się z innymi chętniej.
Bo ograniczając
swoje zachcianki,
swój apetyt,
będziesz miał więcej pieniędzy
dla cierpiących niedosyt
z ubóstwa i nędzy.
Tak przeżywany post
da ci radość
z właściwego odczytania Ewangelii.
Tak jak Chrystus
przez swą śmierć
wysłużył Ci zbawienie,
tak Ty przez wypełnianie nakazów
Jego Kościoła
chcesz Jemu być wiernym.
– – – – –
Sobota po Popielcu
Łk 5,27-32
„Nie przyszedłem wzywać sprawiedliwych do pokuty, ale grzeszników.”
Żyjąc w przyjaźni z Bogiem,
w łasce uświęcającej
jesteś Chrystusowi przyjacielem,
powodem radości,
a każdy
z grzechem na duszy,
serca oziębłością,
jest dla Niego
przedmiotem szczególnej troski.
Taką misję
wyznaczył Chrystus Kościołowi.
Karmić Słowem,
Eucharystią wiernych,
i szukać błądzących.
Stanąć na drodze grzesznikowi
i mówić mu
o Bogu znieważonym,
o Bogu Miłosiernym,
Ojcu przebaczającym.
Nie martw się,
gdy ktoś będzie się dziwił
towarzystwem z którym się wdajesz,
Chrystus nie zważał na to,
chciał dusze ocalić.
– – – – –