Święto Świętej Rodziny C
Łk 2, 41-52
Oto obraz rodziny świętej:
jak łza czysty Józef,
Niepokalana Maryja,
Jezus syn Boży
z Ducha Świętego
cudownie poczęty,
któremu Matką była.
Wzrastał pośród nich
w latach, w mądrości,
w łasce u Boga i ludzi,
Maryja o dom się troszczyła,
a Józef pracą rąk
zarabiając na życie
rzemiosłem się trudził.
Trzeba było
pobytu na Świętach Paschy
w Świątyni Jerozolimskiej,
by się przekonali,
że dwunastoletni Jezus
ma więcej wiedzy
niż przypuszczali.
Wzruszający jest opis
szukania przez trzy dni Jezusa,
najmilszego syna,
w którym Ojciec niebieski
ma upodobanie,
a odpowiedzialnymi się czują
za powierzony sobie skarb
Józef i Maryja.
On nie mógł być
poza ich bliskością,
poza życzliwością ich rąk
poza ich oczu zasięgiem,
w poczuciu odpowiedzialności
za funkcję, którą z ręki Boga
dla zbawienia świata przyjęli.
Bóg nagrodził ich troskę,
trzydniowe zmartwienie
znalezieniem Jezusa
nauczającego w świątyni,
będzie pośród nich do dnia
w którym opuści Nazaretański dom
i uda się na pustynię.
Ukazana Rodzina Święta
niech będzie wzorem
dla wszystkich rodziców,
troski o rozwój fizyczny
i duchowy dziecka,
a nade wszystko
przykład ojca i mamy
wspólnej modlitwy,
codziennego życia
w atmosferze wiary.
– – – – –
Dopowiedzenie.
Od opisanego zdarzenia
upłynęło dwa tysiące lat.
Wszystko
dobrze się skończyło,
Jezus spotkał się
z wyrzutem mamy,
bez kary się obeszło,
razem wrócili do domu
i życie płynęło
swoimi torami.
Zastanawia
w tym krótkie zdanie:
„oni Go szukali.”
Dlatego pytanie:
czy masz Chrystusa
w zasięgu swego wzroku?
Czy On
ma swe miejsce
w twym sercu,
w twej rodzinie,
w twym domu?
Jak przeżywasz,
okazujesz swą wiarę
do której się w Niego
przyznajesz?
Możeś Go zgubił
w szybkim nurcie życia,
w monotonnej pracy,
w dniach
fizycznego zmęczenia,
psychicznego znużenia,
aż doszło
do braku wrażliwości
na poszanowanie
Prawa Bożego,
lub co najgorsze
do jego lekceważenia.
Proszę szukaj,
błagam, wołam,
zrób to,
co zrobił Józef i Maryja,
by odnaleźć Jezusa,
wróć do kościoła.
– – – – –