Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP
8 grudnia
Łk 1,26-38
„Bądź pozdrowiona pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś miedzy niewiastami”.
Tak jak Bóg powiedział,
Anioł Gabriel
posłaniec nieba,
z radosną wieścią
do Galilei nie szedł,
a leciał.
Ze szczególną misją do Maryi,
z Bożym posłaniem.
Nazaret Jej miejscem pobytu,
a zamieszkaniem dom skromny,
schludny, czysty
zadbany.
Rodzice pobożni jedną Ją mieli.
Była ich marzeniem,
spełnieniem nadziei.
Była panienką młodą,
młodziutką
z rumieńcem na twarzy,
z długimi włosami,
oczyma ciemnymi z blaskiem,
zamyślonymi.
Cichą, pokorną,
skromniutką.
Bóg na nią wejrzał,
dojrzał,
bo już o wiele wcześniej
obdarzył darami,
łaskami, przywilejami
o jakich człowiek nie mógł marzyć
i nie marzył.
W dowód
swego przed wiekami wybrania,
zaszczycona
odwiedzinami anioła Gabriela,
doznała tajemnicy
Zwiastowania.
Takich gości jak dotąd
nie miewała.
Dobrze,
że anioł na tyle rozsądny był
i powiedział
„Nie bój się”.
Spokój ducha,
odwagi tym dodał jej,
by wreszcie zacząć mówić,
co powiedzieć musiał.
Już samą osobą anioła,
a tym bardziej
jego słowami zdumiona
słyszy słowa ciekawe:
„Bądź pozdrowiona,
pełna łaski,
Pan z tobą,
błogosławiona jesteś
między niewiastami”.
Zmieszała się tymi słowami.
Zaskoczona,
że to wszystko jej dotyczy
a ona taka młoda.
I anioł
oszczędny w słowach
wypowie,
co było mu powierzone,
że znalazła łaskę u Boga,
że pocznie
i porodzi syna,
da mu imię Jezus.
Mocno zdziwiona,
żyje w panieńskim stanie,
a więc jak?
stawia pytanie.
Anioł
nie zbity z tropu
dalej wyjaśnia,
że to za sprawą
Ducha Świętego,
a więc Boże działanie.
Zamyślona
ale i przekonana
zgodę wyraziła,
„Tak”
Bogu powiedziała.
I powiem ci,
że wiem, czego Ona
wtedy nie wiedziała.
Jak potoczy się życie Jej.
Czego zazna
jako Matka Chrystusa.
Kto pomoże Jej
w posłannictwie
Matki Boga.
I wiem, dlaczego?
tak mężnie wszystko znosiła,
tak wiernie Chrystusowi towarzyszyła
i pod Krzyżem na Kalwarii stała.
Jest wybranką Boga,
Matką Jego Syna
N I E P O K A L A N A.
– – – – –