XXXIII Niedziela Zwykła B
Mk 13,24-32
„Wówczas ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego…”
Człowiek wierzący z wiarą przyjmuje
słowa Chrystusa o końcu świata:
„W owe dni, po wielkim ucisku słońce się zaćmi
i księżyc nie da swego blasku.
Gwiazdy będą padać z nieba…
Wówczas ujrzą Syna Człowieczego,
przychodzącego w obłokach
z wielką mocą i chwałą…”
i poważnie je traktuje.
A nie chcąc być zaskoczonym,
życiem prawym
na ten dzień się przygotowuje.
Prawdą jest,
że Bóg jako stworzyciel świata
może z tym światem zrobić, co chce.
Prawdą jest,
że Bóg kocha świat.
A jego koniec jest zaplanowany przez Opatrzność
i będzie początkiem czegoś nowego.
Dla wiernych Bogu to szczęśliwa wieczność.
Tylko z tym przejściem nieco grozy i kłopotu.
Prawdą jest,
że Chrystus będzie sędzią
i wszystkim postawi pytanie:
„Co zrobiłeś z moją przelaną za ciebie krwią?”
Sprawiedliwości stanie się zadość.
Jedni usłyszą „precz”,
inni w nagrodę wieczną radość.
– – – – –
Poniedziałek XXXIII Tydzień Zwykły
Łk 18,35-43
„Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła.”
Ratunkiem w nieszczęściu,
nadzieją w chorobie,
szansą w kalectwie jest wieść,
że w pobliżu jest ktoś,
kto pomóc może i przywrócić zdrowie.
Szansą niewidomemu
nie do zaprzepaszczenia
przy drodze siedzącemu
była wiadomość,
że w przechodzącym tłumie
jest cudotwórca
Jezus z Nazaretu.
„Wtedy zaczął wołać:
„Jezusie synu Dawida,
ulituj się nade mną.”
Na nic zdało się uciszanie.
Tym głośniej wołał
aż Chrystus usłyszał,
do siebie przywołał
i zapytał:
„Co chcesz, abym ci uczynił?”
„Panie, żebym przejrzał.”
Chrystus kalectwo dojrzał
i wiarę w sercu, która sprawiła,
że niewidomy mógł widzieć i zobaczyć
Chrystusa swego uzdrowiciela
i w uznaniu dla niej usłyszeć słowa:
„Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła.”
– – – – –
Wtorek XXXIII Tydzień Zwykły
Łk 19,1-10
„Chciał on koniecznie zobaczyć Jezusa…”
Czasem wieść,
że ktoś ciekawie mówi,
przekonywująco przemawia ściągnie tłumy.
I pomimo, że tym,
lub tamtym ciekawość kieruje
to jednak do refleksji skłoni,
sumienie obudzi
i ktoś znajdzie siły by do Boga powrócić.
Wiele ciekawych rzeczy
Zacheusz słyszał o Jezusie.
Widać szczęście mu sprzyjało
skoro do uszu jego doszło,
że ten znany nauczyciel
znajduje się w nadchodzącym tłumie.
Jakby o swej pozycji zapomniał,
że jest zwierzchnikiem celników
wdrapał się na drzewo sykomory.
Tam go Jezus dojrzał.
Zawołał po imieniu i wprosił się do jego domu.
Zacheusz w szczerej rozmowie
mówi o swym postępowaniu.
Dzieleniu się z biednymi,
o zadośćuczynieniu
wobec czujących się skrzywdzonymi.
Chrystus nie krył zadowolenia
słuchając jego wyznania,
że ludzka ciekawość Zacheusza
była początkiem wzajemnego poznania.
– – – – –
Środa XXXIII Tydzień Zwykły
Łk 19,11-28
„Zarabiajcie nimi aż wrócę…”
Chrystus w swym nauczaniu
posługiwał się obrazami z życia
i mówił przez przypowieści.
Robił to celowo i świadomie
chcąc podkreślić
jakąś ważną prawdę,
normę postępowania
by były łatwiejsze w zrozumieniu,
bo są warunkiem zbawienia
i konieczne do zachowania.
Dziś w przypowieści
o pewnym człowieku ze szlachetnego rodu
udającego się w kraj daleki
aby uzyskać godność królewską i wrócić,
Chrystus mówi o sobie.
Sługami, którzy otrzymali pieniądze
By nimi zarabiać to ludzie wierzący.
Przyjdzie dzień powrotu króla
i rozliczenia sług z gospodarowania
w dzień sądu przy końcu świata.
Otrzymałeś od Boga dar wiary.
Możliwość jej pogłębiania.
W sakramentach świętych okazję do zacieśniania
więzi z Bogiem.
Skorzystaj w swym życiu z przesłania
dzisiejszej przypowieści.
Zachętą niech będą słudzy dobrzy,
a przestrogą ci, których spotkała kara.
– – – – –
Czwartek XXXIII Tydzień Zwykły
Łk 19,41-44
„Na widok miasta zapłakał nad nim…”
Nie brakuje w społeczeństwie,
w rodzinie,
w małżeństwie,
zdarzeń smutnych, bolesnych,
od człowieka niezależnych.
Ale dotkliwie boli
jeżeli nieszczęście jest wynikiem złej woli.
Chrystus idąc do Jerozolimy
„Gdy był już blisko,
na widok miasta zapłakał nad nim i rzekł:
„O gdybyś i ty poznało w ten dzień to,
co służy pokojowi.”
Bo nieszczęścia,
które przyjdą na to miasto
sami ściągnęli na swe głowy.
„Nie zostawią w tobie kamienia na kamieniu za to,
żeś nie rozpoznało
czasu twojego nawiedzenia.”
Nie uwierzyli w Mesjasza przychodzącego do nich.
Bóg nawiedza i ciebie swą łaską.
Wprasza się z nią w sakramentach świętych
ofiarując swą pomoc do życia wiarą,
do wierności Bożym Przykazaniom.
Dał ci łaskę życiowego powołania
i środki byś miał siły
do stałości i wytrwania.
Korzystając z tych wielu nawiedzeń Boga
unikniesz nieszczęścia Jerozolimy.
– – – – –
Piątek XXXIII Tydzień Zwykły
Łk 19,45-48
„Mój dom będzie domem modlitwy, a wy uczyniliście…”
Kościół to budowla wyjątkowa
w społeczności wierzącej,
Jest dla niej jak dla Chrystusa
„Domem modlitwy”,
mieszkaniem Boga.
Wymaga skupienia,
powagi.
stosownego ubioru,
godnego zachowania.
Bo świadomość, że do niego
przyprowadza wiara
z potrzeby serca,
charakter jego jako miejsca świętego
na taką postawę człowieka rzutuje,
a rozum się domaga
ze względu na szacunek należny Bogu.
Zabrakło takiej postawy
podyktowanej wiarą
kupczącym w świątyni jerozolimskiej
skoro Chrystus bez obawy,
że dozna sprzeciwu
„Zaczął wyrzucać sprzedających w niej.”
Dalekie nam kupczenie
w naszych kościołach.
To jednak słychać monet brzęczenie
rzucanych na tacę na jego utrzymanie
i w skarbonki kościelne
podyktowane miłosierdziem.
– – – – –
Sobota XXXIII Tydzień Zwykły
Łk 20,27-40
„Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych…”
Wiara człowiekowi stawia wymagania.
W trosce o duszy zbawienie
wierzący przez całe życie złu się opiera,
z pokusami się zmaga
wykorzystując łaski z sakramentów płynące
bo wierzy w ciała zmartwychwstanie i życie wieczne.
Ale byli i są, dla których śmierć
jest końcem wszystkiego,
odrzucają nawet myśl
o istnieniu życia pozagrobowego.
„Podeszło do Niego kilku saduceuszów,
którzy twierdzą, że nie ma zmartwychwstania
i zagadnęli Go…”
Pytając chcieli ośmieszyć Chrystusa.
Żądali odpowiedzi na zmyślone zdarzenie z życia
i rozwiązanie zgodne z prawem starozakonnym,
na podstawie którego brat zmarłego
brał za żonę szwagierkę.
I mieli problem:
po zmartwychwstaniu, którego żoną będzie?
Ironiczne pytanie potraktował Chrystus poważnie.
Mówi o życiu innym od ziemskiego.
Nie będą się żenić, za mąż wychodzić,
będą równi aniołom.
Moc i miłość Boża jest źródłem nieśmiertelności.
Śmierć jest tylko bramą ku szczęśliwej wieczności
w nagrodę za życie wiarą.
By się nią cieszyć mocą Bożą zmartwychwstaną.
– – – – –