XXXII Niedziela Zwykła B
Mk 12,38-44
„Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się…”
Z podziwem patrzysz
na monumentalne kościoły
na ich wystrój, staranne utrzymanie.
Oczy cieszy lud w nich zgromadzony
wielbiący Boga, wierzący szczerze.
Sam uczestnicząc
w niedzielnej Mszy świętej to śpiewasz,
to modlisz się wespół z innymi
i jeszcze dociera do ciebie dźwięk
na tacę rzucanych monet,
twojej i innych.
W zdumienie cię wprawia,
że te skromne ofiary mogą wystarczyć
i wszystkie koszta
związane z funkcjonowaniem kościoła pokryć.
Możesz nie wiedzieć prawdy
dotyczącej ofiarności wierzących.
Jest ona podobna do tej,
jaką Chrystus zauważył u wchodzących
do świątyni jerozolimskiej.
„Potem usiadł naprzeciw skarbony
i przypatrywał się, jak tłum wrzucał pieniądze.
Wielu bogatych wrzucało wiele.
Przyszła też jedna uboga wdowa
i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz.”
I trzeba ci już tylko uwierzyć,
że ci ubodzy dają najwięcej
na potrzeby kościoła.
– – – – –
Poniedziałek XXXII Tydzień Zwykły
Łk 17,1-6
„Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia.”
Głośno o wychowaniu
w domu rodzinnym,
w szkole.
Bo przy zaniedbaniu
wyrażanie
ucho kłuje,
a postępowanie
oko kole.
I kiedy dom, szkoła
załóżmy działają poprawnie,
to jeszcze fakt zgorszenia
może zepsuć wszystko,
co było strzeżone starannie.
Uczenie kogoś zła,
dawanie złego przykładu, stręczenie okazji,
ośmieszanie zasad moralnych
osłabia wolę człowieka
w dobru nieutwierdzonego,
o niewypracowanym charakterze,
w postanowieniach niestałego.
Chrystus ma świadomość zagrożenia.
„Niepodobna, żeby nie przyszły zgorszenia;
lecz biada temu, przez którego przychodzą.
Byłoby lepiej dla niego
gdyby kamień młyński zawieszono mu u szyi
i wrzucono go w morze.”
Więc kara surowa i wieczna.
Bo to „morze”, to piekło.
– – – – –
Wtorek XXXII Tydzień Zwykły
Łk 17,7-10
„Słudzy nieużyteczni jesteśmy…”
W środowisku ludzi wierzących
wyrażenie „służba”
nie wnosi skojarzenia negatywnego.
W przeciwieństwie do ludzi spoza ich kręgu,
którzy usługiwanie komuś
uważają za coś poniżającego.
Ludzie z kościołem związani
używają tego określenia
wobec pełniących różne funkcje
i na mocy święceń powołani są do służenia
ludowi Bożemu.
Tak doświadczasz
posługi duszpasterskiej.
sakramentalnej
i dzięki temu posługiwaniu
zacieśniasz więź z Bogiem.
Tak widział Chrystus pracę swych apostołów.
Tak kościół ma funkcjonować,
a wszyscy przez chrzest należący do niego
muszą w sobie pielęgnować
wolę służenia drugim
by sprostać
wymaganiom życia chrześcijańskiego.
Świadomi spełnionego obowiązku,
wykonanego zadania będą mogli się radować
i powiedzieć o sobie:
„Słudzy nieużyteczni jesteśmy;
wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać.”
– – – – –
Środa XXXII Tydzień Zwykły
Łk 17,11-19
„Gdzie jest dziewięciu.”
Czynisz dobro z miłosierdzia,
z poczucia chrześcijańskiej solidarności
z potrzebującymi
zgodnie z przykazaniem miłości.
A więc, nie po to, by ci dziękowano,
dawano dowody wdzięczności.
Ale też wiesz,
że za wyświadczone dobro
choćby słowo się przydało,
bo inaczej serce zakłuje,
jakoś to odczuje.
Chrystusowi zmierzającemu do Jerozolimy
stanęło na drodze
dziesięciu trędowatych wołając:
„Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami.”
Na ich widok rzekł do nich:
„Idźcie pokażcie się kapłanom.”
A gdy szli zostali oczyszczeni.”
Wtedy jeden z nich wrócił,
upadł do nóg Chrystusowi
i donośnym głosem
chwaląc Boga dziękował.
Chrystus widząc jego wdzięczność
okaże zdziwienie:
„Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych?
Gdzie jest dziewięciu?”
Umiesz Boga błagać ze łzami i prosić na klęczkach.
A czy o podziękowaniu pamiętasz?
– – – – –
Czwartek XXXII Tydzień Zwykły
Łk 17,20-25
„Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie.”
Wytrwale modlił się naród wybrany
o przyjście Mesjasza
i był przekonany,
kiedy On przyjdzie
nastanie królestwo Boże
czyli czasy,
kiedy wrogowie wyrzuceni,
a naród uciemiężony
od okupacji rzymskiej uwolniony
sam będzie stanowił o sobie.
Takie postrzeganie Mesjasza
było błędne.
Już samo kojarzenie
Jego osoby z potęgą polityczną
było wielkim nieporozumieniem.
„Zapytany przez faryzeuszów,
kiedy przyjdzie królestwo Boże, odpowiedział im;
„Królestwo Boże przyjdzie niedostrzegalnie.
„Oto bowiem królestwo Boże jest pośród was.”
I błąd kolejny w tym,
że Jezusa postrzegali
jako nauczyciela z Nazaretu.
Dalecy od uwierzenia
mimo wielu znaków i cudów,
że jest Synem Bożym.
Wiara w Chrystusa sprawia,
że w tobie jest królestwo Boże.
Pielęgnuj ją, a w zbawieniu ci pomoże.
– – – – –
Piątek XXXII Tydzień Zwykły
ŁK 17,26-37
„… tak będzie również za dni Syna Człowieczego.”
Pytali Chrystusa faryzeusze,
uczeni w Piśmie, uczniowie,
o przyjście królestwa Bożego
rozumiejąc zgodnie z nauczaniem,
że będzie powtórnym przyjściem Mesjasza,
dniem Syna Człowieczego,
końca świata,
a zapoczątkowaniem wieczności.
Chrystus nie zaspokoi
w pełni ich ciekawości,
nie odpowie ani gdzie, ani kiedy.
Mówiąc o tym dniu podkreśli jedno:
przyjdzie niespodziewanie.
Dla zobrazowania
jak to nastąpi odwołuje się do zdarzeń,
które znają z Pisma Świętego.
Do potopu, Noego,
Sodomy i Gomory, Lota.
W tych znanych im opisach
powtarza się niezmiennie
nagłość zdarzenia, zaskoczenie.
Kolejnym ważnym elementem,
że tylko ludzie dobrzy wyszli cało,
zostali ocaleni.
Tak Dzień Pański przyjdzie niespodziewanie.
Zastanie ludzi przy różnych czynnościach.
Ocaleniem im będzie ich wiara
i życie prawe.
– – – – –
Sobota XXXII Tydzień Zwykły
Łk 18,1-8
„Powiedział…że powinni zawsze się modlić…”
Kto swą wiarę wyznaje Bogu,
zapewnia o miłości
nie skąpi czasu
na spotkanie z Nim w ciszy,
w samotności
na serdecznej rozmowie
ze swym Ojcem Kochającym
w czasie modlitwy.
Nią Boga uwielbia,
za łaski dziękuje,
za niewierności przeprasza
i dużo zawsze prosi bo wiele potrzebuje
odnośnie duszy i ciała.
Jedno pragnienia ma święte,
drugie dotknięte słabością,
a wola niestała.
Chrystus chciał modlitwy skuteczność ukazać:
„Powiedział im też przypowieść o tym,
że zawsze powinni się modlić i nie ustawać.”
Mówi o potrzebie modlitwy
i najważniejszej w niej wytrwałości.
To oznacza,
że nie można się zniechęcać czy zrażać
brakiem natychmiastowej ingerencji Boga
w ludzkie sprawy.
Odezwie się i Bóg,
jeżeli jak w Ewangelicznej przypowieści
proszący będzie wytrwały.
– – – – –